Karst-kraters gevonden op Titan's oppervlak

Karst-kraters gevonden op Titan's oppervlak

Een close-up van het oppervlak van Titan, waarin zowel lege als met vloeistof gevulde depressies zichtbaar zijn (blauw geschilderd). Het radarbeeld werd verkregen met behulp van het automatische ruimtevaartuig Cassini-Huygens.

Saturnus satelliet-Titan is heel anders dan onze planeet. Het oppervlak is bedekt met koolwaterstofverbindingen en er zijn methaanregens. Astronomen kijken echter meer naar deze kleine wazige wereld om aanwijzingen te vinden over de vorming van onze planeet. En, naar het schijnt, hoe meer we het oppervlak van Titan bestuderen, hoe meer we kenmerken en processen vinden die vergelijkbaar zijn in terrestrische geologie en atmosferische verschijnselen.

Zodra de NASA / ESA Cassini-Huygens-missies (Cassini-Huygens) door de dikke, mistige atmosfeer van Saturnus's satelliet konden breken, werden wetenschappers verrast door de enorme reservoirs op het oppervlak van Titan. De atmosfeer van Titan is te koud om water in vloeibare vorm te bevatten, maar vloeibare vormen van methaan en ethaan zijn aanwezig op de planeet. In de atmosfeer van Titan is er zelfs een cyclus van methaan, vergelijkbaar met de aardse cyclus van water. Daarin valt de regen van vloeibaar methaan, en niet van water in vloeibare vorm, naar de oppervlakte en vormt rivieren en waterlichamen die lijken op meren en zelfs grote "zeeën".

Sommige van deze atmosferische kenmerken hebben echter lange tijd niet op de verklaring gereageerd. Bijvoorbeeld meren van vloeibaar methaan en ethaan, die niet worden gevoed door rivieren of beken. Dit zijn kleine meren met afgeronde randen en steile oevers, waarvan er veel zijn op het vlakke oppervlak van de planeet. Sommige van deze meren zijn gevuld met vloeistof, andere zijn leeg. In een recente studie gepubliceerd in het Journal of Geophysical Research, hebben wetenschappers deze meren kritisch bekeken en geconstateerd dat ze zich vormen als aardse karst-reliëfvormen. Met andere woorden, deze meren op Titan zijn karstkraters.

Op aarde ontstaan ​​karstkraters wanneer oplosbare gesteenten, zoals kalk of gips, worden geërodeerd door regenwater en grondwater dat door de rots sijpelt. In de loop van de tijd ontstaan ​​er ondergrondse karstleemten, die leiden tot het falen van het oppervlak en een karsttrechter vormen. Vaak zijn zulke trechters gevuld met water, waardoor ze een meer vormen.

Omdat het op Titan extreem koud is en de seizoenen er veel langer duren, duurt het maken van dergelijke kraters veel langer. Nieuwe wetenschappelijke modellen tonen echter aan dat dit precies is wat er op de satelliet gebeurt.

"We vergeleken de snelheid van erosie van organische stoffen in vloeibare koolwaterstoffen van Titan met de snelheid van erosie van carbonaat- en evaporietmineralen in water op aarde", zegt Thomas Cornet van het European Space Agency, die aan het hoofd van dit onderzoek staat.

"We ontdekten dat het ontbindingsproces op Titan 30 keer langer is vanwege de langere duur van het jaar en omdat het alleen op de zomerperiode op Titan regent. Niettemin zijn we ervan overtuigd dat erosie het belangrijkste element vormt dat het landschap van Titan vormt, en het kan de oorzaak zijn van de vorming van meren. " Dit betekent dat het tot 50 miljoen jaar kan duren om een ​​depressie van 100 meter te vormen in regenachtige subpolaire breedten van Titan, volgens onderzoek door een groep wetenschappers Cornet. Het is merkwaardig dat op andere lagere breedtegraden, waar regen veel minder vaak voorkomt, dit proces tot 375 miljoen jaar kan duren. Daarom, dichter bij de evenaar op Titan, zijn er praktisch geen meren.

"Door de eigenschappen van de oppervlakken van Titan en de aarde te vergelijken en enkele eenvoudige berekeningen toe te passen, vinden we vergelijkbare landschapsvormingsprocessen die zich kunnen voordoen onder zeer verschillende klimatologische omstandigheden en chemische modi," zei Nicholas Altobelli, wetenschapper bij het ESA-project Cassini-Huygens. "Dit is een enorm onderzoeksproject dat onze planeet en de zich dynamisch ontwikkelende wereld in het zonnestelsel, meer dan een miljard kilometer verderop, vergelijkt."

Opmerkingen (0)
Zoeken