Het is geen wonder voor de wetenschap dat de satelliet van Saturnus Titan is bedekt met een dichte atmosfeer waarin complexe koolwaterstoffen kunnen worden gereproduceerd en vermeerderd. Zoals je weet, nemen vloeibare methaan en ethaan bij minus 300 graden Fahrenheit (-185 graden Celsius) de plaats in van water op het donkere oppervlak van Titan en in de lucht.
Maar nu, dankzij de gegevens die Cassini's ruimtevaartuig verzamelde, bevestigden de onderzoekers tijdens zijn tien jaar durende reis in de baan van Saturnus de aanwezigheid van methaanijs in grote wolkenwolken boven de Noordpool van Titan, wat een aantal theoretische modellen van de atmosfeer van de satelliet bevestigde.
Vanwege het feit dat Cassini Titan kon observeren tijdens de 29, 7-jarige cyclus van Saturnus, waren wetenschappers in staat veranderingen in de weersomstandigheden in de satellietatmosfeer te volgen met behulp van wetenschappelijke instrumenten van het ruimtevaartuig. Een van de meest voor de hand liggende veranderingen is de ontwikkeling van de polaire vortex boven de noordpool van Titan, die zich bevindt in zijn stratosfeer boven het lagere niveau van satellietwolken.
Terwijl ethaanijs eerder werd gedetecteerd in hooggelegen wolken, ontdekten onderzoekers van het Goddard Space Flight Center bij NASA dat grotere deeltjes methaanijs ook in de stratosfeer aanwezig zijn. Dit toont niet alleen aan dat de temperatuur van de stratosfeer van de Titan op hoge breedtegraden laag genoeg is om methaan te condenseren en te bevriezen, maar ook dat er een circulatie is die methaan overbrengt van warmere breedtegraden naar de polen. "Cassini verzamelt gestaag het bewijs van dit wereldwijde patroon van circulatie.De ontdekking van deze nieuwe methaanwolk is verder bewijs dat het werkproces van de atmosfeer samenvalt met onze visie," zei Michael Flazar, een wetenschapper en hoofdonderzoeker bij Cassini's Composite Infrared Spectrometer (CIRS).
Wolken van methaan kunnen ook bronnen van vloeibaar methaan zijn, te vinden in talrijke meren verspreid over de noordpool van Titan.
De atmosfeer van Titan in een valse kleur
Soortgelijke soorten wolken werden ook gevonden in de atmosfeer van de aarde over de poolstreken in de wintermaanden. Maar hun chemische samenstelling is compleet anders dan wat we zien op Titan, omdat de atmosfeer van deze Saturn-satelliet veel dikker is dan die van de aarde en de processen zich op een grotere hoogte afspelen: van 98.000 tot 164.000 voet (30 tot 50 km). "Titan blijft ons verbazen met natuurlijke processen die vergelijkbaar zijn met die van de aarde, maar met andere materialen dan ons gebruikelijke water," zei Scott Edgington, een wetenschapper van het Cassini-project bij het Jet Propulsion Laboratory van NASA.
