sturen
NASA demonstreerde zijn visie van een robot - een onderzeeër, die de uitgestrekte meren van vloeibaar methaan en ethaan op het oppervlak van de satelliet Saturnus Titan kon bestuderen.
Titan is de enige satelliet in het zonnestelsel die een atmosfeer heeft en deze atmosfeer heeft, zoals bekend, zijn eigen methaancyclus, analoog aan de waterkringloop op aarde.
Verschillende zeeën werden tijdens meerdere vluchten boven de satelliet door het Cassini-ruimtevaartuig van NASA onderzocht. Sommige van deze meren zijn gemiddeld enkele meters diep, terwijl andere een diepte hebben van meer dan 200 meter (660 voet) - de maximale diepte tot waar Cassini-radar kan doordringen.
Dus als wetenschappers Titan willen verkennen, moeten ze een manier vinden om in deze zeeën te duiken om hun geheimen te ontdekken.
Tijdens het International Symposium van geavanceerde concepten en technologieën van NASA presenteerde een team van specialisten van een laboratorium voor toegepast onderzoek een concept - een onderzeeër. Het beoogde doel van de missie zou de grootste zee van Titan - Kracken Mare kunnen zijn. De onderzeeër moet een reis maken van 2000 km (1250 mijl) en een duur van 90 dagen, waarbij hij de diepten van deze enorme buitenaardse omgeving verkent. Om zo lang te overleven onder het oppervlak van de methaanzee, moet de onderzeeër een radio-isotoopgenerator hebben. Deze krachtbron zet de warmte geproduceerd door radioactieve pellets om in elektriciteit. Momenteel wordt een soortgelijke stroombron gebruikt op het Cassini-ruimtevaartuig en de Curiosity-rover.
Wanneer de onderzeeër in de zee zakt, is communicatie met de aarde niet mogelijk, dus zal het noodzakelijk zijn om regelmatig naar boven te gaan om de ontvangen gegevens te verzenden.
Hoewel het in een dergelijke vroege fase nog niet duidelijk is waarop de missie zich zal richten, zou het zeer interessant zijn om een chemische analyse uit te voeren op verschillende diepten van Kracken Mare.
