te ontrafelen
Wetenschappers van de Universiteit van Birmingham konden het proces van het samenvoegen van zwarte gaten beter begrijpen. Tijdens de eerste 4 maanden van observatie van LIGO (laser-interferometrisch gravitatiegolf observatorium), werden gravitatiegolven van de verbinding van twee paar zwarte gaten (GW150914 en GW151226), evenals de minder belangrijke uitdager LVT151012 gedetecteerd.
De eerste bevestiging van de bevinding vond plaats op 14 september 2015, die de voorspelling van Albert Einstein in de algemene relativiteitstheorie bewees en ons leidde tot de evolutie in het ruimteonderzoek. Maar wetenschappers worden geconfronteerd met een probleem, omdat ze niet precies kunnen begrijpen hoe dergelijke paren worden gevormd.
Om zwarte gaten te laten samenvoegen, moeten deze zich dichtbij (volgens astronomische normen) bevinden - niet meer dan een vijfde van de afstand Aarde-Zon. Maar de massieve sterren die aan de zwarte gaten van LIGO voorafgingen, werden groter en groter. Daarom is het de taak om deze reuzen in een kleine baan te plaatsen. Om dit te doen, ontwikkelde verschillende scenario's.
Wetenschappers van de Universiteit van Birmingham zeiden dat alle drie de gebeurtenissen op één manier hadden kunnen worden gevormd: een speciale binaire evolutie door de fase van de gemeenschappelijke envelop. Dat wil zeggen, twee enorme sterren bevinden zich aanvankelijk op grote afstand. Met expansie beginnen ze te interageren, massa over te brengen. Dientengevolge creëren ze een enkele schaal met snelle en chaotische massaoverdracht, die stellaire kernen omvat in een dichte wolk van gasvormige waterstof. Zo'n uitstoot neemt energie uit de baan, daarom komen er twee sterren aan. Het duurt enkele miljoenen jaren, waarna twee zwarte gaten worden gevormd. Dan is een pauze van een miljard jaar mogelijk, waarna ze het fusieproces beginnen. Modellering heeft geholpen de typische samenstelling van de sterren te begrijpen die aan het proces kunnen deelnemen, evenals de plaatsen waar dit te verwachten is. Bijvoorbeeld, als zwarte gaten worden herenigd met een aanzienlijke marge in de massa van één, dan werden de sterren praktisch alleen gevormd uit waterstof en helium.
"COMPAS (de naam van het project) is geweldig omdat het ons toestaat onze observaties te combineren en het geheim van de interactie van zwarte gaten bloot te leggen," zei studie auteur Simon Stevenson.
"Dit is een soort kosmische paleontologie", voegde professor Ilya Mandel eraan toe. - "We zullen nooit direct in de buurt van het gat zijn, maar we kunnen hun processen en evolutie op afstand analyseren en vervolgens gebeurtenissen voorspellen."
