Astronomen hebben een nieuwe en verbeterde methode bedacht om de massaliteit van miljoenen enkele sterren te meten, vooral als ze planetaire systemen hebben. Kennis van de exacte sterrenmassa helpt niet alleen om het proces van geboorte, ontwikkeling en dood van objecten beter te begrijpen, maar ook om de ware aard van duizenden exoplaneten te beoordelen.
De methode is speciaal ontworpen voor de Gaia-missie (ESA), waarmee de Melkwegkaart in drie dimensies wordt gemaakt, evenals de toekomstige satelliet om te zoeken naar TESS-exoplaneten, die in 2018 wordt gelanceerd. Wetenschappers gebruiken nu het volle licht van de ster en zijn parallax om de diameter te bepalen. Vervolgens wordt het flikkeren van het sterrenlicht geanalyseerd, wat een maat voor de zwaartekracht van het oppervlak aangeeft. Door deze informatie te combineren, kunt u de stellaire massa verkrijgen.
De nauwkeurigheid van de methode werd aangetoond op 675 sterren met een reeds bekende massa. Traditioneel, de methode voor het meten van de banen van binaire stellaire systemen. Met de bewegingswetten van Newton kunnen we de massaliteit van beide componenten berekenen. Maar het probleem is dat minder dan de helft van de sterrenstelsels wordt vertegenwoordigd door enkele objecten (1/5 van de rode dwergen waar buitenaardse werelden kunnen worden gevonden). De meest gebruikelijke methode is fotometrisch. Het classificeert sterren op kleur en helderheid, maar het ontbreekt aan nauwkeurigheid. Asteroseismologie berekent de lichtoscillaties veroorzaakt door geluidspulsen die door de binnenste stalsamenstelling gaan. Er is hier meer nauwkeurigheid, maar je kunt het alleen toepassen op een paar duizend van de helderste objecten.
De nieuwe methode bereikt een nauwkeurigheid van 10-25% (de grootste voor vandaag) en stelt u in staat deel te nemen aan enkele sterren. Het begon allemaal met speciale datavisualisatiesoftware. Vervolgens hebben we een empirische methode voor het bepalen van de diameter verbonden met behulp van gepubliceerde informatie in stercatalogi. De methoden gecombineerd en verkregen een nieuwe formule.
Het bepalen van de massa van een ster met een planetair systeem is een belangrijke factor in het berekenen van de massaliteit en grootte van de planeten. Een 100% -fout in de berekening van de massaliteit van de ster (met de fotometrische benadering) zal resulteren in een fout van 67% in de berekening van de planetaire massa. Dit komt overeen met een verschil tussen de aarde en Mercurius.
