13 maart 2013, 20 jaar zijn verstreken sinds de dag dat het Keck-observatorium de ruimte begon te observeren. Gelegen op een van de meest extreme en mooiste plekken op aarde (bovenop Mauna Kea, Hawaii, 13 803 voet (4207 m) boven de zeespiegel) verkennen de Keck-tweelingkoepels alles, van asteroïden, planeten en exoplaneten tot verre sterrenstelsels en nevels.
Om twee decennia van ongelooflijke prestaties te vieren, heeft de portal V-kosmose.com voor u enkele van de meest indrukwekkende beelden verzameld die het Keck Observatorium ontving.
Ei-nevel: deze protoplanetaire wolk reflecteert het licht van een stervende ster, die in de laatste fase van zijn leven in de buitenste lagen is gevallen.
Het centrale stervormingsgebied van het dwergstelsel IC 10. In dit samengestelde kleurenbeeld werden infraroodbeelden van de Keck II-telescoop en beelden in zichtbaar licht gemaakt door de NASA Hubble-telescoop gecombineerd.
Domes of Keck I (rechts) en Keck II (links), gelegen op Mauna Kea.
Dit is een WR 104, een uitstervende ster. Dit massieve sterobject staat bekend als de Wolfe Raye-ster en eindigt het leven op een van de meest dramatische manieren - de gammastraaluitbarsting. De spiraal wordt veroorzaakt door gassen die uit de ster trekken, terwijl de ster zelf rond een andere massieve ster draait.
De vierkantvormige nevel ligt in een enorme zee van sterren. De combinatie van infraroodgegevens van de Hale-telescoop en gegevens van de Keck II-telescoop stelt wetenschappers in staat om de verrassend symmetrische Rode Vierkantnevel te identificeren.
Pseudo-kleurenafbeelding van een spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Giraffe.
Dit beeld, gemaakt in het midden-infraroodbereik van het centrum van de Melkweg, onthult de details van het stof dat rond het zwarte gat zweeft dat de regio domineert.
Afbeelding van het centrum van de Melkweg. De pijl toont de locatie van de bron van het radiosignaal, een superzwaar zwart gat in het centrum van onze melkweg.
De Cluster of Galaxies Abell 2218 fungeert als een krachtige lens, die alle sterrenstelsels achter de clusterkern vergroot.
