Als je nadenkt over hoe Europa, de satelliet van Jupiter, geschikt is voor het leven, dan schieten er meteen een hoop vragen op. Wie kan er in godsnaam overleven in zulke moeilijke omstandigheden? De Joviaanse maan heeft slechts een dunne atmosfeer, letterlijk gebakken door radioactieve straling. En is er een oceaan onder zijn ijsschil? Is de korst te dik tussen het vloeibare en het vaste oppervlak? En hoe krijgen we antwoorden op alle interessante vragen, als de voet van een persoon nog niet op Jupiter is gestapt?
In oktober vorig jaar heeft NASA 10 toonaangevende universiteiten bijeengeroepen, die de resultaten van hun technische en economische studies van deze satelliet presenteerden. Deze resultaten zullen de basis vormen voor een nieuwe missie naar Europa, gelanceerd in de 2020s. Momenteel werken wetenschappers aan deze universiteiten aan het Cubesat-satellietconcept. Deze kleine satellieten zijn tot nu toe alleen in een baan met een lage baan gebruikt. De uiteindelijke keuze ten gunste van deze satellieten is echter nog niet gemaakt. Misschien geeft de NASA de voorkeur aan een ander concept voor een nieuwe missie.
Straling en stof (Stanford University)
Uitdagend de film "2010: Odyssey Two", besloot een team van wetenschappers van Stanford University zich te concentreren op het meten van het niveau van straling en stof dat Europa bedekt met een 100 kilometer dikke deken. De missie duurt ongeveer 20 uur, waarna bepaalde metingen worden uitgevoerd en monsters worden genomen. Er wordt verondersteld dat het stof op Europa wordt gevormd als gevolg van de val van meteorieten. "De verkregen resultaten zullen ons toelaten om de principes van planetaire verdediging opnieuw te bekijken," zei Siddharth Krishnamurti, een afgestudeerde student aan de Stanford University. "Tegelijkertijd zullen de onderzoekers en de apparatuur relatief veilig zijn, omdat de ijskorst sterk genoeg is om externe invloeden te weerstaan."
Sfeer (Universiteit van New Mexico)
De Europese omgeving herbergt veel geheimen. En tijdens de korte missie is het de bedoeling om zoveel mogelijk van hen te onthullen. Het apparaat "CubeSat" spreekt zich uit tegen de fijne sfeer van Europa en zal na het vertragen van zijn beweging een maximum aan beschikbare informatie verzamelen. Daarnaast zal een ionenergiedetector aan boord worden gemonteerd, die zal helpen het gedrag van geladen deeltjes nabij het oppervlak te bepalen.
"Eén teamlid heeft hands-on ervaring met atmosferische remmen op het oppervlak van Mars," zei Nancy Shanovere, een astronoom en hoofdonderzoeker voor de missie aan de Universiteit van New Mexico.
Landingsoppervlak (University of Southern California)
Een heel ironische suggestie is om "CubeSat" te gebruiken voor eenvoudige metingen op het aardoppervlak. Zoals bekend is het landen op andere objecten van het zonnestelsel echter buitengewoon moeilijk. Om dit proces te vergemakkelijken, wordt daarom voorgesteld om een miniatuurapparaat "Nanowire" te gebruiken, waarmee je een voorlopige afbeelding van het oppervlak van Europa voor andere missies kunt maken. "Zoals blijkt uit de resultaten van het Rosette / Phil Descent-voertuig, is het landen op een komeet of een kleine asteroïde buitengewoon moeilijk en riskant", schrijft Joseph Van, een senior-missieonderzoeker en astronautisch ingenieur aan de Universiteit van Zuid-Californië. "Als het gebruik van een miniatuurapparaat succesvol is, kunnen we er een" Cubesat "op baseren en debuggen met landingsmethoden om andere fouten te voorkomen."
Magnetic Field (University of Michigan)
Het magnetische veld van Europa opent een klein venster waardoor je naar de Verborgen Oceaan kunt kijken. Kijkend naar de oscillatie van de magnetische velden van de satelliet tijdens zijn beweging rond Jupiter, trekken de onderzoekers een analogie met de diepe, zoute oceaan.
"Het gebruik van kleine satellieten is een bijzonder interessant alternatief voor traditionele ruimtevaartuigen die onlangs de ijzige manen van Jupiter en Saturn hebben bezocht", schrijft Casey Stoyer, een afgestudeerde student aan de Universiteit van Michigan die ruimtevaartinstrumenten bestudeert.
Het grootste aantal gereedschappen aan boord van de Galileo en Cassini heeft ongetwijfeld de deur geopend voor deskundig onderzoek op verschillende gebieden tegelijk. Deze ijs-satellieten moeten echter worden onderzocht vanuit voertuigen met baan- en daalsnelheid, en niet alleen tijdens vluchtmissies.
Interactie met Europa Clipper (Universiteit van Arizona)
Ondanks het feit dat wetenschappers nog niet hebben besloten wat te doen, begrijpen ze welke doelen ze tegenkomen. En de belangrijkste is het gecoördineerde werk van individuele instrumenten en gereedschappen in een enkel ruimtevaartuig dat op weg is naar Europa. Speciale bescherming van elektronica tegen blootstelling aan straling zorgt voor een stabiele en veilige werking in ruwe omgevingen. De uiteindelijke beslissing over de reeks noodzakelijke hulpmiddelen is echter nog niet genomen. Onmiddellijk overwogen verschillende mogelijke complete sets.
Yekan Tanga, een universitair hoofddocent die aan het hoofd staat van een team van wetenschappers van de Universiteit van Arizona, zegt: "De wisselwerking van Europa met het magnetische veld van Jupiter verschilt behoorlijk van conventionele modellen. De satelliet zelf heeft geen magnetisch veld. Er zijn echter nog geen exacte gegevens over. "
