De dichtstbijzijnde planeet bij de zon, Mercurius, speelt de rol van een echte extreme wereld. Dit is een planeet waar de dagen langer zijn dan een jaar, en de ene kant is altijd ondergedompeld op een warme dag, en de andere is aan het bevriezen van de kou van de nacht. Bovendien is het een van de minst bestudeerde planeten in het zonnestelsel. Dit is een wereld van het aardetype (rotsachtig), zoals de aarde, Venus en Mars, maar in Mercurius is er een hogere verhouding van ijzer tot steen dan in andere.
Gedurende tientallen jaren zei de hoofdtheorie met betrekking tot Mercurius dat de planeet in het verleden een krachtige slag had gekregen, waardoor het grootste deel van de rotsachtige mantel werd weggegooid. Echter, een nieuwe studie geeft aan dat de mysterieuze aard het gevolg kan zijn van talrijke botsingen met grote objecten. In de analyse "Vorming van kwik door grootschalige effecten" probeerden wetenschappers verschillende redenen te bestuderen waarom de planeet een specifieke dichtheid en ijzer-rotsverhouding heeft.
Kwik is een planeet van het aardse type en wordt daarom vertegenwoordigd door silicaatmineralen en metalen, die zijn gedifferentieerd in een ijzeren kern, silicaatmantel en korst. Maar het verschilt van andere werelden doordat ijzer een onevenredig groot deel vormt.
Interne structuur van Mercurius: schors (100 - 300 km), mantel (600 km), kern (straal - 1800 km)
Het is niet alleen verrassend dat de kern is begiftigd met een hoger ijzergehalte dan in een andere grote planeet van ons systeem, maar beslaat ook ongeveer 47% van de hele wereld (17% voor de aarde). De reden blijft een raadsel. Er zijn veel theorieën, maar er zijn er twee. Kwik kon aanvankelijk zo'n grote ijzeren kern krijgen in de periode dat er een schijf in de zonnevel aanwezig was. De tweede mogelijkheid is dat de planeet zich dicht bij de ster bevindt, wat betekent dat sommige mechanismen efficiënter zouden kunnen werken bij de scheiding van metalen en rotsen, waar de eerste binnenin naar beneden staken en de steen naar buiten ging. Door verdere verdamping of inslag verloor de wereld een deel van haar mantel in de latere stadia van formatie.
De tweede optie is populairder. Op basis van deze veronderstelling bestudeerden de onderzoekers de standaardparameters van de botsing en overwogen de waarschijnlijke samenstelling van de drummer en hoe dit de verdere ontwikkeling van Mercury zal beïnvloeden.
Artistieke visie van het MESSENGER-ruimtevaartuig in een baan rond Mercurius (de planeet die het dichtst bij de zon ligt)
Het doel was om te begrijpen dat de samenstelling van de Mercury het resultaat was van een gigantische slag of meerdere kleine. Beide mogelijkheden zijn zeldzaam en vereisen unieke omstandigheden, maar wetenschappers hebben vastgesteld dat de slagen de nieuwsgierige aard van de planeet kunnen verklaren. Conclusies omvatten 5 punten:
- Een enkele slag of reeks vereist een nauwkeurig afgestelde kracht- en snelheidsparameter om een massa kwik en ijzer te produceren. In het tweede geval worden meer functies gepresenteerd.
- De samenstelling van de drummer beïnvloedt de uiteindelijke massa en verdeling van ijzer.
- De toestand van Mercurius vóór de impact heeft invloed op de uiteindelijke massa.
- Een multi-strike-scenario vermijdt de behoefte aan fijnafstemming van geometrische parameters, maar is beperkt door tijd en aan het oppervlak rijke vluchtige stoffen.
- De vorming van Mercurius met één slag is mogelijk, maar het is een moeilijk proces.
In het algemeen blijkt dat beide opties het hoge niveau van ijzer en dominantie over de rots kunnen verklaren, maar de kans dat ze zich hebben voorgedaan is klein. Dit wordt verklaard door het feit dat het mogelijk was om verschillende analoge kwik-exoplaneten te vinden. Misschien kan Mercurius als een zeldzame gebeurtenis in de evolutie van sterrenstelsels worden beschouwd.
Grootschalige aanvallen kunnen worden beschouwd als succesvolle gebeurtenissen en een herinnering aan hoe chaotisch de planetaire systemen zijn. Bedenk dat, volgens de meest populaire theorie, de maan ook werd gevormd na een sterke impact van de aarde met een onbekend groot hemellichaam. Ons systeem kan op vele manieren uniek zijn (aanwezigheid van leven, grote slagen). Maar we hebben net de deuren naar andere werelden geopend, dus de onderzoekers geven niet op en blijven zoeken naar antwoorden.
