Sonya Tiku is universitair hoofddocent bij het Departement van Aard- en Planetaire Wetenschappen aan de Rutgers University. Ze bestudeert maansteenmonsters in een petrischaal.
Mysterieuze maan dwarrelt - een van de mooiste anomalieën van het zonnestelsel. Dit mysterie kan eindelijk worden opgelost met behulp van onderzoek van de Rutgers University en de University of California in Berkeley.
De bevindingen wijzen op de dynamiek van het oude verleden van de maan, fungerend als een plaats met vulkanische activiteit en een intern gecreëerd magnetisch veld. Deze gegevens ondermijnen het gebruikelijke geologische beeld van de satelliet van de aarde.
Maankrullen lijken op heldere lichte wolken getekend op het donkere oppervlak van de maan. De bekendste is de Rainer Gamma, die 40 mijl lang is en erg populair bij astronomen. De meeste van de maanwendingen delen een lay-out met krachtige gelokaliseerde magnetische velden. Heldere en donkere patronen kunnen zich vormen wanneer magnetische velden deeltjes van de zonnewind afweren en sommige delen van het maanoppervlak langzamer laten afdalen.
De reden voor de vorming van magnetische velden en turbulentie gedurende lange tijd bleef echter een raadsel. Om het probleem op te lossen, moet je uitvinden welke geologische eigenschap in staat is magnetische velden te creëren en waarom magnetisme zo krachtig is. De wetenschappers bestuderen de complexe geometrie van maanwervels en de bijbehorende magnetische velden en hebben wiskundige modellen voor geologische magneten ontwikkeld. Het bleek dat elke vortex zich boven een magnetisch object bevond, gekarakteriseerd als een smal fenomeen, dicht bij het oppervlak bedekt. Deze beschrijving past goed bij lavabuizen - lange en smalle structuren gevormd door stromende lava tijdens perioden van vulkaanuitbarstingen. Of met lava dammen - verticale banen magma ingebed in de maan korst.
Reinigt de maanvortex van Reiner Gamma in een review van de NASA-orbiter LRO
Een andere vraag rees op: hoe kunnen motten van lavabuizen en dammen zo magnetisch worden? Het antwoord ligt in een reactie die tijdens oude uitbarstingen (meer dan 3 miljard jaar geleden) uniek is voor de maan.
Experimenten uit het verleden hebben aangetoond dat veel maangesteenten gemagnetiseerd worden bij verhitting tot meer dan 600 ° C in een omgeving zonder zuurstof. Het is een feit dat sommige mineralen bij hoge temperaturen worden vernietigd en metallisch ijzer uitstoten. Als er een sterk magnetisch veld in de buurt is, zal het ijzer in de richting van dit veld worden gemagnetiseerd. Op Aarde komt dit meestal niet voor, omdat zuurstof ijzer verrijkt. Nu gebeurt dit niet op de maan, verstoken van een wereldwijd magnetisch veld.
Het oude magnetische veld van de maan overspande echter 1-2,5 miljard jaar. Het is langer dan eerder werd gedacht en komt overeen met de periode van de vorming van lavabuizen of dammen. Nu moet je de maanvortex bezoeken en deze direct verkennen.
