Als je de Verenigde Staten bezoekt, kijk dan eens goed naar de lokale bomen. Het blijkt dat er op onze planeet een hele groep 'maanbomen' is, waarvan velen er nog niet eens van hebben gehoord.
Het verhaal begint in 1971. Het ruimtevaartuig Apollo 14 vertrok naar de maan om de derde astronaut te laten landen op het oppervlak. De astronaut en piloot van de commandomodule Stuart Rusz grepen met hem ongeveer 500 zaden. Terwijl zijn collega's aan het maanoppervlak werkten, bleef Rousse met zaden in de omloopbaan. Dus de zaadjes zelf waren niet op de maan, maar ze werden "maan" genoemd vanwege de baan van de aarde-satelliet.
Toen de missie terugkeerde naar de aarde, was het mogelijk om zaailingen te laten groeien van zaden die onderhevig waren aan ruimtebelasting. Ze in de jaren 1970. geplant in veel Amerikaanse staten en als een geschenk gedistribueerd naar verschillende landen.
Vrijwel alle maanbomen hebben wortel geschoten en worden een levende herinnering aan de Apollo-missie. Dit was echter niet het idee van een astronaut. Vóór de vlucht werd hij aangesproken door de directeur van de US Forest Service, Edward Cliff. Hij koos de zaden van dennen, wierook, sequoia en platanen. Een deel van de zaden (500 stukjes) werd naar de ruimte gestuurd en de rest (controle) op de aarde achtergelaten. De belangrijkste taak is om de kwaliteit van zaden te vergelijken met die in de ruimte, en ook om te controleren of ze kunnen ontkiemen.
Na het passeren van de quarantaine en een incident met een exploderende luchtdichte container, werden de zaden naar het territorium van de zuidelijke kwekerij van de Forest Service in Mississippi gestuurd, waar ze 420-450 zaailingen haalden. Sommigen van hen werden geplant naast de controlepitten. Jaren gingen voorbij, de bomen groeiden, en er was geen verschil tussen hen.
Maar het is verrassend dat dit verhaal niet meteen bekend was. In 1996 schreef een van de leraren in Indiana een brief aan het Goddard Space Flight Center. De brief gaf aan dat er een prachtige boom met een teken "moon tree" op het schoolplein groeide. Ze wilde gewoon begrijpen wat het betekent.
Deze kwestie werd overgenomen door David Williams, die naar de voormalige werknemers van de Amerikaanse Forest Service ging, nadat hij de hele geschiedenis van ruimtebesmetting had geleerd. Na een lange zoektocht op het grondgebied van de Amerikaanse staten, werden 75 bomen gevonden. Het is ook bekend dat verschillende zaailingen werden overgebracht naar Zwitserland, Brazilië en Japan.
Interessant is dat de maanbomen een verschillende levensduur hadden. Sommigen stierven tijdens de eerste jaren als gevolg van ongunstige weersomstandigheden of ziektes. Anderen blijven echter groeien. Wetenschappers geloven zelfs dat ze voorbestemd zijn om meer dan honderd jaar te leven en zelfs de grens van duizend jaar te bereiken.
Uit rapporten blijkt dat op dit moment ongeveer 25 maanbomen zijn omgekomen. Maar voor de rest kun je bewonderen. In feite is dit je kans om een levende plant aan te raken die "in zijn kindertijd" in de ruimte is geweest.
