Het ambitieuze project van Ilona Musk over het creëren van een toegankelijk internet voor de hele planeet bereidt zich voor om in de komende jaren te worden gerealiseerd. Maar hoe zit het met het enorme aantal verzonden satellieten? Verergert dat niet de situatie met orbitaal puin?
Internet voor iedereen!
In 2015 kondigde SpaceX een nieuw verlangen aan - een satellietcommunicatiesysteem te creëren dat de hele wereld zal bestrijken. Ja, op een of andere manier lukt het Ilon Mask niet alleen om raketten de ruimte in te lanceren, plannen te ontwikkelen voor de kolonisatie van planeten, tunnels te graven en Tesla-elektrische auto's te maken, maar ook de mogelijkheden van het wereldwijde web uit te breiden.
Slechts een jaar geleden stuurde het bedrijf twee testsatellieten voor het toekomstige Starlink-systeem. Maar u moet begrijpen dat het toekomstige netwerk 12.000 satellieten zou moeten zijn die in de buurt van de aarde zijn gelanceerd tot halverwege de 2020s.
Problemen en vooruitzichten
Het idee lijkt echt interessant. De aanwezigheid van satellietclusters rond de planeet en ontvangststations op de aarde maakt het mogelijk om planetaire dekking te bereiken met een transmissiesnelheid van maximaal 1 GB per seconde! Elk dorp, een verlaten stad, een zeeschip of een door iedereen vergeten plek is beschikbaar voor communicatie van hoge kwaliteit.
Maar sceptici vergeten niet om zwakke punten aan te wijzen. Allereerst is het noodzakelijk om een duidelijk controlesysteem voor orbiters te ontwikkelen dat niet mag botsen. Daarnaast zal er behoefte zijn aan regelmatige updates. We hebben het over tientallen miljoenen dollars uitgegeven aan lanceringen en het maken van nieuwe apparaten. Bijzonder acuut is de kwestie van orbitaal puin. In theorie zal het maskerbedrijf om de vijf jaar ongeveer 4.500 nieuwe satellieten moeten sturen om de mislukte satellieten te vervangen. Maar in SpaceX probeerden ze gerust te stellen en verzekerden ze dat ze niet in een baan zouden erven.
Alles brandt in de atmosfeer
Project ingenieurs van Starlink hebben rekening gehouden met het risico van aanvaring en falen van toekomstige satellieten. Om het probleem met orbitaal puin niet te verergeren, hebben ze onlangs besloten om de eerste batch naar een hoogte van 550 km te starten en wijzigingen aan te brengen in het ontwerp van ruimtevaartuigen.
Het team probeert onderdelen vervangen door een vuurvast materiaal te vervangen. Als de satelliet valt, moet deze volledig in de atmosferische laag branden. Nu zijn ze actief op zoek naar manieren om metaalstructuren te vervangen in correctiemotoren en reactoren. Het moeilijkste is om te gaan met een spiegel gemaakt op basis van siliciumcarbide.
Postscript
De eerste batch Starlink-satellieten is gepland voor mei 2019. Maar experts zeggen dat ingenieurs niet in staat zullen zijn om alle onderdelen in de mechanismen te vervangen door brandbare. Bovendien is het moeilijk om het zo te maken dat het met zo'n enorm aantal satellieten mogelijk was om botsingen in een baan om de aarde te voorkomen.
