Wetenschappers zijn al lang geïnteresseerd in hoe, in extreem heldere en oude sterrenstelsels, bekend als submillimeter (SMG), stervorming mogelijk was, die 1000 maal sneller plaatsvond dan in de Melkweg. Twee theorieën domineerden het debat. Volgens de eerste van hen leidden de botsingen van sterrenstelsels tot kortstondige, maar krachtige uitbarstingen van stervorming. Ten tweede: SMG's zijn structuren met een lange levensduur die in de loop van de tijd massa opbouwen.
"Geen van de scenario's geeft volledig de waargenomen eigenschappen van de SMG weer", schrijft astronoom Romeel Dave van de Universiteit van de West-Kaap (Kaapstad, Zuid-Afrika) in zijn artikel in het laatste nummer van het tijdschrift Nature. Een nieuwe studie, ook gepubliceerd in Nature, bevat computermodellen waaruit blijkt dat deze sterrenstelsels duurzaam zijn en met een ongelooflijke snelheid sterren kunnen genereren - van 500 tot 1000 sterren met de massa van de zon per jaar gedurende een miljard jaar. Wat maakt hen zo productief? Modellering laat zien dat sterrenstelsels die 3 miljard jaar na de oerknal dateren, gasreserves bevatten om nieuwe sterren te vormen zonder te moeten samensmelten met andere sterrenstelsels.
"In een notendop, de auteurs geloven dat de SMG waarschijnlijk is voortgekomen uit de" ideale storm "door gasaanwas tijdens de verwerking van eerder uitgeworpen materiaal en vanwege de submillimetergloed van nabije sterrenstelsels", schrijft Dave.
