Wetenschappers hebben bewijs verkregen dat de smalle, dichte ringen van kometen samenkomen om planeten te vormen aan de randen van drie verre zonnestelsels. Een schatting van de massaliteit (op basis van de hoeveelheid gereflecteerd licht) toont aan dat elke planeet ongeveer gelijk is aan de aarde.
In de afgelopen decennia hebben de krachtige observatoria van NASA, de IR-telescoop in Hawaii en Spitzer een aantal jonge schijfsystemen met een dunne en heldere buitenring getoond, vertegenwoordigd door komeetachtige lichamen met een afstand van 75-200 a. e. van de belangrijkste sterren. In de compositie is er een enorme hoeveelheid ijs en koolstof.
Een recensie van Gemini toont een complex beeld van veranderingen in helderheid en polarisatie rond de HR 4796A-schijf.
Speciale aandacht voor zichzelf trekt de rode stofring HR 4796A aan, die een ongewoon stijve vorm voor het jonge systeem aantoont. De rode kleur is terug te voeren op de verbrande, stenige organische kometenrestanten, waardoor de systeemring dicht bij de ster staat. Wetenschappers zien het rode ringstof niet in Fomalgaut of HD 32297, omdat de ringen ver weg zijn en de kometen stabiel en koud blijven.
De ALMA-afbeelding toont een afvalschijf in het Fomalgaut-stersysteem. De ring strekt zich uit tot 20 miljard km van de centrale ster en beslaat een breedte van 2 miljard km. Het centrale punt is de onopgeloste stellaire emissie die de zon met de helft overschrijdt
De kometen die op de groeiende oppervlakken van planeten zijn gevallen, zullen enorme stofwolken veroorzaken. De voor de hand liggende conclusie is dat er verschillende mini-planeten in deze ringen zitten. Dit zijn kleine lichamen met lage afnamesnelheden die ringen in smalle structuren houden.
Als een resultaat, in plaats van een groot lichaam te vormen, krijgen we verschillende kleinere, die in de laatste fase zullen samenvloeien met de planeet. Voor Fomalhaut en HD 32297 geloven onderzoekers dat miljoenen kometen deelnemen aan het nucleatieproces (voor planeten zoals ijsreuzen). In HR 4796A is de ring warmer, waardoor het ijs verdampte, waardoor de belangrijkste bouwstenen van koolstof- en steenachtige materialen achterbleven.
Hoogstwaarschijnlijk vormen dergelijke systemen planeten die niet in de onze zijn. Dit zijn objecten groter dan de aarde, bestaande uit ijs, stenen en vuurvaste organische stoffen.
