te graven
De afbeelding uit 2018 toont het werk van het InSight landingsgestel op Mars. 5 mei 2018 plande het begin van de missie. De vlucht duurt 6 maanden
NASA is klaar om een geologische robot naar de Rode Planeet te sturen, zodat deze doordringt tot in de diepten die nog niet eerder waren bereikt. Ruimteschip InSight van plan om dit weekend te lanceren. Hij kan de hartslag van de planeet meten, evenals de grootte en samenstelling van de kern.
De kosten van de Europese missie zijn opgelopen tot $ 1 miljard. Door de ingewanden van Mars te onderzoeken, zullen wetenschappers kunnen begrijpen welk plan de rotsachtige planeten 4,5 miljard jaar geleden vormden. Mars is steeds minder geologisch actief dan de aarde. Daarom heeft de planeet zijn oude staat behouden.
Na de lancering start InSight twee kubussen met de naam WALL-E en EVE (ter ere van de stripfiguren), die voorbij de planeet vliegen en de mogelijke link met InSight controleren. Om te lanceren, gebruikt u de lanceerbasis Vandenberg (Californië). Dit zal de eerste NASA-interplanetaire missie zijn die niet vanuit het grondgebied van Florida wordt gelanceerd.
In de foto van 1 maart 2018 inspecteren technici en ingenieurs het hitteschild voor NASA InSight-ruimtevaartuigen
Ongeacht het beginpunt, het pad naar de Rode Planeet is nog steeds moeilijk. Meestal bereikt het succes van de missie slechts 40%. De VS is het enige land dat erin slaagde met succes het ruimtevaartuig te landen en te besturen. InSight gebruikt hetzelfde type eenvoudige parachute-inzet en het roosteren van motoren tijdens de afdalingsperiode, zoals het Phoenix landingsgestel in 2008. Natuurlijk is het landen van een schip ter grootte van meerdere kantoortafels buitengewoon moeilijk. Dat is waarom iedereen zo enthousiast is. 7 minuten zijn vereist voor toegang, afdaling en landing.
De machine heeft een dunne cilindrische boor die 5 m in de Marsachtige grond kan boren. De seismometer wordt speciaal op het oppervlak geïnstalleerd om de trillingen beter te kunnen regelen. 694-pond InSight gemaakt op het ontwerp van de module Phoenix.
Interessant is dat de wetenschappelijke doelen van de missie lijken op het Apollo-project. In de late jaren 1960 en vroege jaren 1970. het Apollo-apparaat boorde het maanoppervlak op 2,5 m diepte om de ondergrondse warmteflux van de satelliet te meten.
Eerdere Mars-missies waren gericht op oppervlakteonderzoek, maar ook op de atmosfeer en het magnetisch veld. Het vlakke equatoriale gebied Elysium werd gekozen als landingsplaats. Er zijn verschillende grote rotsen die een schip kunnen beschadigen of het boren kunnen blokkeren.
