Met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop hebben astronomen een nieuwe benadering gevonden voor het zoeken naar buitenaardse planeten.
De bizarre schaduw op de schijf van stof en gas rond de jonge ster TW Hydra verwijst waarschijnlijk naar een onopgemerkte exoplaneet in een baan. Over dit praten wetenschappers in een nieuwe studie.
Een team van onderzoekers zag een schaduwanalyse van 18 jaar TW Hydra-waarnemingen, waarvan de leeftijd 8 miljoen jaar is, en de afstand van aarde is 192 lichtjaar. Afbeeldingen genomen door de Hubble-telescoop van de NASA vertoonden eens in de 16 jaar een draaiende schaduw op een schijf met een breedte van 41 miljard mijl (66 miljard km).
"Voor ons is de eerste schijf met zoveel foto's voor een lange periode. Hierdoor konden we een verbazingwekkend fenomeen opmerken ", zei de hoofdauteur van het onderzoek, John Debes van het Space Research Institute met de hulp van een ruimtetelescoop. "We hopen dat dit fenomeen veel voorkomt in jonge sterrenstelsels."
Ongebruikelijke exoplaneet is de beste verklaring voor de schaduw. Als Debes op de goede weg is, creëert de wereld zelf geen schaduw. Integendeel, de zwaartekracht van de planeet kantelt de binnenkant van de schijf en blokkeert het sterrenlicht.
Dit diagram toont de voorgestelde structuur van de gasstofschijf rond de dichtstbijzijnde jonge ster TW Hydra.
De berekeningen van de bemanning suggereren dat de planeet 100 miljoen mijl (160 miljoen km) gescheiden is van TW Hydra (geschatte afstand van onze planeet van zon). Het is te dicht bij de ster voor Hubble of een andere moderne telescoop om het te vangen. (Planeten worden gedempt door het licht van de oudersterren).
Het voorgestelde object moet vijf keer groter zijn dan Jupiter om de schijf op deze manier te beïnvloeden.
De resultaten, die Debes op 7 januari presenteerde tijdens de 229e bijeenkomst van de American Astronomical Society, schetsten een veelbelovende nieuwe manier van jagen op kinderplaneten in de binnenste delen van de schijven rond jonge sterren.
"Verrassend genoeg kunnen we door het buitengebied te bestuderen en de beweging, de locatie en het gedrag van de schaduw te meten, meer informatie krijgen over het onzichtbare gedeelte van de schijf", zegt Debes. "De studie laat zien dat zelfs deze grote schijven, waarin de binnenste regionen niet waarneembaar zijn, nog steeds dynamisch zijn of veranderen op manieren die we ons nog niet voorstellen."
