In 2014 was het met behulp van de Hubble-telescoop mogelijk om een gigantische galactische cluster te maken, die 3 miljoen miljard keer groter is dan de zonnemassa. Daarom kreeg hij onder de officiële naam ACT-CLJ0102-4915 de bijnaam "El Gordo" (van het Spaans - "vet"). Dit is het grootste roodgloeiende galactische cluster.
Dergelijke structuren worden beschouwd als de grootste objecten in de ruimte, waarvan de verbinding wordt ondersteund door de zwaartekracht. De formatie duurt miljarden jaren, waar kleine galactische groepen geleidelijk overgaan in een grote structuur. De 2012-enquête van Chandra, de Very Large Telescope en Atacama heeft aangetoond dat we twee galactische clusters hebben die met een snelheid van een miljoen kilometer per uur botsen. De vorming van galactische clusters is sterk afhankelijk van donkere materie en donkere energie, dus de studie van deze structuren zal een beter begrip van de aard van onbekende stoffen mogelijk maken. In 2014 werd ontdekt dat de massa van El Gordo grotendeels verborgen is in de vorm van donkere materie. Normale materie wordt weergegeven door een gloeiend gas dat gloeit in röntgenstralen. Bij een botsing vertraagt het gas, maar donkere materie niet.
Een verbeterde camera en een groothoekcamera 3 werden gebruikt voor het beeld.Het onderzoek werd uitgevoerd als onderdeel van het RELICS-programma, dat 41 massieve galactische clusters vertoonde om te zoeken naar de verste sterrenstelsels (deze worden waargenomen door de telescoop James Webb).
