Wat zie je hier? Gewoon zand?
Het zou gemakkelijk een close-upfoto van een klein stukje van het strand kunnen zijn. Of zou het een macroafbeelding kunnen zijn van zandkorrels in een zandbak voor kinderen, met een emmer en een schop? Maar dit is geen van beide. Natuurlijk is dit zand, maar dit is zand van Mars. Denk er even over na: we kijken naar de zandkorrels van een andere planeet onder een microscoop. Verrassend.
NASA's Curiosity Mars Rover, die sinds 2012 Mars verkent, beklimt momenteel een berg op Mars in het midden van Gail Crater, op zoek naar bewijs van het verleden (en het huidige) bestaan van de leefomgeving op de rode planeet. En onderweg ontdekte een verbazingwekkende robot met zes wielen donkere zandduinen. Daarom besloten de wetenschappers om de twee verdiepingen hoge duinen van Bagnold opnieuw te onderzoeken.
De foto's zijn genomen op Sol 1184-foto's (van opdracht op 5 december) en geven een close-up beeld van de zandkorrels van de duinen, verkregen dankzij de Mars Hand Lens Imager van Mars Rover Curiosity (MAHLI). Zulke afbeeldingen zullen wetenschappers helpen de mineraalsamenstelling van zand op Mars te bepalen, evenals hoe duinen functioneren en zich ontwikkelen, vooral zulke duinen als Bagnold.
Duinen Bagnold
Toen de Curiosity rover de duinen van Bagnold verkende, merkten wetenschappers hun ernstige verduistering op. Dit Curiosity-beeld van september toont donkere golvende duinen over rotsachtig terrein. Zoals je weet zijn deze duinen actief. Met andere woorden, de winden op Mars blijven malen en veranderen de vorm van de duinen. Als gevolg van observaties van de duinen van Bagnold vanuit een baan, is het bekend dat de randen van de duinen elk aardjaar met 3 voet (1 meter) verschuiven.
Martian Dunes veroveren
De foto op de MAHLI-camera laat zien dat de rover-wielen zich aan de rechterkant bevinden tijdens het rijden langs de duin op 3 december (Sol 1182).
Nieuwsgierigheid beweegt zich perfect in het zand, wat hij in februari 2014 heeft bewezen. Terwijl we Sharpe Mountain beklimmen en proberen de reliëfuitsteeksels en putten te vermijden, moest de rover door de zandduinen naar de kleine Dingo Gap-vallei om de wielen niet te beschadigen. Hoewel er vrees bestond dat Curiosity vast zou komen te zitten en niet meer zou kunnen vertrekken, overwon de rover de duinen perfect en vervolgde zijn missie.
Windgolven
De speciale Curiosity-manipulator stelt je in staat om het duinoppervlak te bereiken, golvend vanuit de wind, zo dichtbij dat je begint met het onderzoeken van zanddeeltjes. Wetenschappers zijn ook van plan om zandkorrels te verzamelen voor verdere analyse en vergelijking van de minerale samenstelling van dit zand in het laboratorium aan boord, met monsters die de afgelopen 3 jaar zijn verkregen in de Gail-krater en op de lagere hellingen van de berg Eolid (informeel bekend als Sharp Mountain).
Deze foto is gemaakt met de camera Hazard Avoidance Camera (Hazcam) op Sol 1184 (5 december).
Onderzoek dichtbij
De foto is verkregen via de Navcam-navigatiecamera, die neerkijkt op de werking van de apparaatmanipulator. Dit beeld toont verbazingwekkend gedetailleerde windgaten op een zanderig oppervlak.
Tysch, Tysch, Tysch
Deze 10 sporen in de top van een zandduin zijn het bewijs van het gebruik van de Curiosity ChemCam-laser. ChemCam concentreert zijn straal op de bovenste laag van een stof (het maakt niet uit of het een steen is, of in dit geval zand) en verandert het in plasmaflitsen. Na de laserpulsen worden de flitsen gemeten en worden hun spectroscopische gegevens geregistreerd om de samenstelling van deze stof te bepalen. Dit beeld werd verkregen dankzij het Mastcam-systeem op Sol 1177 (28 november) voordat de duinen werden verkend.
Eén kleine ... voetafdruk
Het is verrassend dat het opstartnummer (of in dit geval de track van de rover van de Curiosity) ons kan vertellen over het oppervlak van een andere wereld. Het spoor van "een kleine stap" van Neil Armstrong leverde de meest waardevolle gegevens over de samenstelling van een dunne laag van het maanoppervlak - regolith in 1969. Op dezelfde manier worden sporen van de roverwielen gebruikt om de "plakkerigheid" en samenstelling van kleine zandkorrels uit duinen op Mars te achterhalen.
Kijkend naar Curiosity-afdrukken, kunnen wetenschappers ook uitvinden welk materiaal zich onder de bovenste laag bevindt. Deze methode werd levendig gedemonstreerd na 2006, toen de Spirit rover leed door een vastzittend wiel. Het falen is echter duidelijk, omdat het vastzittende wiel langs de krater van de Gusev werd gesleept met het risico voor de rover zelf, waardoor een holte ontstaat die kan worden bestudeerd.
Dit beeld van de roversporen werd op 28 november op Mastcam genomen (Sol 1174) en creëert een duidelijke indruk, net als de voetafdruk van Armstrong. Ondanks het feit dat de voetafdruk van Armstrong op de maan ongewijzigd blijft (er is geen atmosfeer op de maan die dit nummer zou vernietigen), zullen de sporen van de Curiosity-wielen uiteindelijk worden vernietigd als de duinen actief zijn en blijven veranderen als gevolg van winden op Mars.
