Een nieuwe studie toont aan dat de interne samenstelling van een aardsatelliet droog is. Het niveau van de maanvochtigheid is uiterst belangrijk, omdat de hoeveelheid water en andere vluchtige elementen het proces van het vormen van een satelliet helpen begrijpen.
Als de maan droog is, zoals de laatste halve eeuw gedacht, dan kunnen we aannemen dat het verhaal met een slag correct is. Conclusies suggereren dat het ongelooflijk heet was op het moment van zijn vorming. De temperatuur was zo hoog dat water en andere verbindingen, zoals zink, verdampten.
Voor de analyse namen ze deel aan de "Rusty Rock", die in 1972 werd verkregen door de Apollo 16-missie.
Onderdeel van "Grow Rocks". Grijze mineralen zijn korrels van plagioklaas, terwijl gekleurde mineralen pyroxene korrels zijn.
Het is het enige exemplaar op aarde dat tekenen van roest vertoont aan de buitenkant. Deze verwarde wetenschappers, omdat het proces het water beïnvloedt, maar waar komt het vandaan? Sommigen dachten dat het de invloed van onze planeet was, maar onderzoekers ontdekten dat steen en roest maanlicht waren. De conclusies van de analyses zijn zelfs vreemder. Het blijkt dat de satelliet binnen droog is en dat is wat leidt tot de natte rots. Roest wordt gecreëerd door lichtere isotopen van zink, die verdampen wanneer ze worden verzwakt. Zink is een vluchtig element, dus gedraagt het zich als water onder omstandigheden van maanvorming.
Close-up van metaalzouten op het oppervlak van 66095. Merk op hoe de gekleurde zouten verschijnen.
Er wordt ook gedacht dat er veel zware isotopen in zitten. Maar recent zijn er tegenstrijdige resultaten. De analyse van 24 juli op glasafzettingen daarentegen wijst op een hoge luchtvochtigheid. Maar wetenschappers zijn nog steeds sceptisch over deze bevindingen, omdat de onderzoekers het vormingsmechanisme niet hebben overwogen.
