Een foto van Jupiter genomen door het ruimtevaartuig van Juno.
De gegevens van het apparaat Juno bekijken op een nieuwe manier een specifieke planeet en gasreuzen als geheel. De satelliet kwam in juli 2016 in een baan om en passeert op een afstand van 3000 mijl boven de equatoriale wolken.
De resulterende foto's lijken geweldig. Maar nog meer bezorgd over de compositie, kern, polen en de magnetosfeer. Om de interne structuur te bestuderen gebruikte 8 wetenschappelijke instrumenten. Twee tools van SwRI zijn bezig met aurora's - de meest ambitieuze lichtshow in ons systeem. JADE geeft sensoren weer die zijn geconfigureerd om te zoeken naar ionen en elektronen. Een ultravioletspectrograaf bewaakt aurora's in ultraviolette stralen om de bovenste atmosfeer te bekijken. Onderzoekers dachten dat ze iets zouden vinden dat leek op aardse processen, maar een verrassing wachtte op hen.
Hoewel ze op gelijkenissen stoten, zijn er andere processen betrokken bij de vorming van aurora's. Plasma-emissie werd gezien in de bovenste atmosferische laag die de magnetosfeer vult. Maar de energetische deeltjes van straling op Jupiter verschillen van die van de aarde.
Het is ook interessant dat de signaallijnen bij de polen verdwijnen. De foto's tonen wervelende stormen die de grootte van Mars bereiken, op een blauwe achtergrond. Wetenschappers volgen al tientallen jaren deze zones en riemen en proberen te begrijpen hoe ver ze kunnen gaan. De microgolfsonde geeft aan dat deze een druk van 100 bar bereikt (100 keer de druk boven zeeniveau op aarde). Er is asymmetrie tussen het noorden en het zuiden, dus de diepte van deze banden is ongelijk. Op de equatoriale lijn stroomt een smalle stroom ammoniak. Juno traceert zwaartekracht- en magnetische velden om de samenstelling van de planeet te begrijpen en om de massa van de kern te onthullen. Er is een aanname dat het roterende en convectieve fluïdum in de buitenkern (dynamo) fungeert als een mechanisme voor de vorming van magnetische velden.
Deze foto is gemaakt op basis van de gegevens van Juno (25 mei 2017) met de zuidpool van Jupiter. Ovale formaties zijn cyclonen met een diameter van 1000 km. Ze zijn gescheiden van de Big Red Spot - een razende storm aan de zuidkant van de evenaar.
Zichtbare waarnemingen overtroffen de verwachtingen. De grootte van het magnetisch veld bereikte bijvoorbeeld 7,776 Gauss. Maar ze werden nog meer getroffen door ruimtelijke veranderingen in het veld: veel hoger in sommige gebieden en lager in andere.
Juno is de tweede missie gevormd in het kader van het project New Frontiers. De eerste was New Horizons, waarmee Pluto in juli 2015 op een historische manier werd bekeken. Nu vliegt het apparaat naar de Kuipergordel.
