Weinigen hebben gehoord van Hisako Koyamo, geboren in 1916 in Tokio. Maar ze was niet alleen een zonne-waarnemer, maar creëerde ook een van de belangrijkste records van de afgelopen 4 eeuwen. Ze slaagde erin om zonnevlekken in de figuren vast te leggen gedurende een periode van 40 jaar. Onlangs hebben onderzoekers het archief van 10.000 tekeningen gebruikt om het aantal spots tot 1610 te volgen.
Haar werk getuigt van de enorme vrouwelijke bijdrage aan de wetenschap. Ze was bekend bij amateur-astronomen, maar bekendheid verspreidde zich niet verder. Veel wetenschappers wijzen erop dat vrouwen voortdurend verbazingwekkende ontdekkingen doen die niet altijd gedocumenteerd en beloond worden op grond van verdienste.
Onderzoek Koyama legt
vast
We hoorden over Koyama 2 jaar geleden tijdens een presentatie van Leif Svalgaard, die een van haar schetsen gebruikte. In 2016 kwam de film "Hidden Figures" uit, waarin ze het hadden over drie vrouwelijke wetenschappers en hun activiteiten tijdens de ruimterace. Dat is de reden waarom de onderzoekers besloten hebben om hun wetenschappelijke activiteiten in detail te analyseren.
Koyama werd geboren in 1916 en studeerde af aan een school voor meisjes in Tokio. Van jongs af aan was ze geïnteresseerd in astronomie en begon ze op haar 20e in haar eentje de lucht te bestuderen. De vlekken interesseerden haar in de lente van 1944, die ze observeerde met een refractiotelescoop geschonken door haar vader. Zonnevlekken - een tijdelijk verschijnsel dat zich aan de oppervlakte vormt en punten met een lagere temperatuur markeert. Ze zijn belangrijk om te bestuderen, omdat ze de aard van de zonneactiviteit onthullen en overeenkomen met de 11-jarige cyclus.
Koyama voltooide haar eerste schets in 1944 en stuurde deze naar de Japan Astronomical Association. Daarna volgde ze ze regelmatig onder de supervisie van Issei Yamamoto. In 1946 voerde ze een beoordeling uit van het Nationaal Museum voor Natuur en Wetenschap en werd tegelijkertijd een waarnemer. De grootste plek werd gespot in 1947 en volgde de zonnevlam in 1960.
Ze ging met pensioen in 1981, maar bleef schetsen maken. In 1985 publiceert hij een boek waarin hij meer dan 8000 zonnevlekkengroepen beschrijft en 10.000 schetsen publiceert. Ze stierf in 1997.
Wetenschappelijke bijdrage
Om de zonneactiviteit te begrijpen, is het belangrijk om de hele geschiedenis van zonnevlekken te herstellen. De eerste records verschenen in 1610. De Koyama-collectie biedt een enorme informatielaag die veel hiaten opvult. Dit is een continue en nauwkeurige beoordeling van 40 jaar. Nu vragen wetenschappers zich af hoe dit gebeurde met iemand die het apparaat en de waarnemingsmethode niet zo lang heeft veranderd.
Haar tekeningen werden gedigitaliseerd door het personeel van het museum waar ze werkte, en nu zijn ze beschikbaar voor onderzoekers over de hele wereld.
