helpen begrijpen
Zwart gat Cygnus X
Aardbewoners hopen dat ze nooit in de buurt van zwarte gaten zullen komen, omdat we weten dat deze kosmische monsters in staat zijn elk object te absorberen dat de horizon van de gebeurtenissen heeft overschreden. Maar zwarte gaten zijn interessant om te bestuderen, omdat ze een van de meest energetische verschijnselen in de ruimte creëren.
Er wordt aangenomen dat tijdens het voeden een belangrijke rol wordt gespeeld door de nabijheid van het object tot het zwarte gat en de invloed van een magnetisch veld. Voor het eerst konden onderzoekers de exacte kenmerken van een magnetisch veld meten in de buurt van een zwart gat in de Melkweg.
Theoretische modellen voorspellen dat zwarte gaten begiftigd zijn met verschillende groottes. Er wordt aangenomen dat de basis van alle massieve sterrenstelsels superzware zwarte gaten verbergen. Ze overschrijden miljoenen en miljarden keren de zonnemassa. Ze moeten een cruciale rol spelen in galactische vorming en evolutie.
Maar er zijn ook kleine zwarte gaten gevormd na de dood van massieve sterren of bij het samensmelten van stellaire resten (van neutronensterren). Wanneer dergelijke zwarte gaten botsen, creëren ze gravitatiegolven.
Artistieke visie van de supermassieve omgeving met zwart gat
Eerdere studies van gammastraaluitbarstingen suggereerden dat grootschalige magnetische velden kunnen worden gevormd in de buurt van zwarte gaten, waardoor een straal geladen gas wordt uitgetrokken. Een soortgelijk mechanisme zou moeten werken voor superzware zwarte gaten, waarvan de stralen miljoenen lichtjaren lang worden uitgetrokken en gefixeerd door aardse technologie. Maar in werkelijkheid zijn objecten die zelfs 30.000 lichtjaar verwijderd zijn, moeilijk te bestuderen.
Spatie Schudden
De nieuwe studie onderzocht een zwart gat op een afstand van 8000 lichtjaar. Het werkt als onderdeel van het binaire systeem V404 Swan - een zwart gat (10 keer meer massief dan de zon) en een zonnester. De frequentie van hun rotatie is 6,5 dagen.
Het materiaal van de ster valt in een zwart gat, maar langs de weg wordt het warm en gloeit het op. Als er een magnetisch veld aanwezig is, kan een deel terug de ruimte in worden gegooid in de vorm van een gefocusseerde geladen gasstraal (plasma) of straal met een nabije lichtsnelheid. Het exacte mechanisme is nog niet onderzocht, maar de duur van de flitsen stelt ons in staat om ze vanaf de aarde te bestuderen.
15 juni 2015 V404 Swan heeft zo'n uitbraak veroorzaakt, die 2 weken duurde. Wetenschappers volgden het met verschillende telescopen en meldden dat de helderheid op 25 juni daalde. Dit suggereert dat het systeem is afgekoeld. De modellen hielpen bij het beoordelen van de sterkte van het magnetisch veld - 461 Gauss. Het was veel zwakker dan verwacht (10 keer sterker dan een magneet in de koelkast).
De analyse toonde aan dat het gebied waaruit het licht kwam niet uitdijde, hoewel het voorspeld was. In plaats daarvan zien we dat er een hete halo is van geladen deeltjes die op hun plaats worden gehouden door een magnetisch veld rond een zwart gat. Het is nog niet duidelijk wat er met dit halogenidegas zal gebeuren, maar het kan worden gezien als een van de laatste tussenstadia van het bereiken van het zwarte gat.
