Op 3 januari bereikte China's actief ontwikkelende ruimtevaartprogramma zijn eerste doel: landen aan de andere kant van de maan, waardoor het land dichter bij de wens kwam om een leider te worden in ruimteonderzoek.
Dit is de eerste foto van de andere kant van de maan, genomen op 3 januari 2019 door de Chinese sonde Chang'e-4. Het apparaat slaagde erin om de eerste landing in de geschiedenis uit te voeren aan de donkere kant van de satelliet van de aarde, en landde op de ochtend van 3 januari
Drie landen (VS, USSR en China) konden ruimtevaartuigen naar de dichtstbijzijnde kant van de maan sturen, die naar onze planeet is gericht. De nieuwe missie lijkt echter uniek, omdat niemand eerder voertuigen op de donkere kant van de maan heeft geland. De foto van Chang'e-4 toont een kleine krater verlicht door het licht van een maanverkenner. De naam komt van de naam van de maangodin in de Chinese mythologie, die al duizenden jaren op de maan woont.
Een succesvolle landing toont China's groeiende wens om te concurreren met Rusland, de Verenigde Staten en Europa in de ruimte arena. Als we in een bredere zin praten, dan hebben we het over het vergroten van het belang van China. Voor inwoners van het land werd de lancering van Chang'e-4 op 8 december 2018 bijna een nationale feestdag.
De Chinese sonde Chang'e-4 stuurde deze foto na de landing op 3 januari 2019. Dit is het eerste apparaat dat aan de andere kant van de maan landt. Landing uitgevoerd op donderdagochtend Het is vermeldenswaard dat Chinese technologieën nog steeds achterblijven bij de westerse, maar een goede landing op de donkere kant van de satelliet op aarde is een sterke beweging en motivatie voor het hele land om vooruitgang te boeken. In 2013 voerde Chang'e-3 een landing op de maan uit na het Luna-24 apparaat uit de USSR in 1976. De Verenigde Staten is het enige land dat erin is geslaagd mensen naar de satelliet te sturen, maar China overweegt al lang een soortgelijke missie.
In de nabije toekomst is het de bedoeling dat de sonde Chang'e-5 wordt verzonden, zodat deze de maanmonsters kan extraheren en naar de aarde kan terugbrengen. Dit is niet herhaald sinds de dagen van de Sovjetmissie in 1976. De achterkant van de maan is niet altijd donker, maar wordt zo genoemd omdat het niet zichtbaar is vanaf de aarde en er weinig over bekend is. Het is interessant dat er een andere samenstelling op staat dan op de gekeerde naar onze planeet, waar eerdere missies waren.
Dit is een foto van Chang'e-4, verkregen op 3 januari 2019 tijdens de landing. Dit is het eerste apparaat dat aan de andere kant van de maan landt. Landing uitgevoerd op donderdagochtend
Chang'e-4 is een gecombineerd landingsgestel en een terreinvoertuig dat astronomische observaties uitvoert en de structuur en minerale samenstelling van het terrein boven en onder het oppervlak onderzoekt. Het is ook belangrijk dat de andere kant van de maan als een stille plaats wordt beschouwd, die niet wordt beïnvloed door het geluid van terrestrische radiosignalen. Daarom is de sonde in staat om het gat in de laagfrequente onderzoeken van de radioastronomie te vullen. De sonde moet echter communiceren met de aarde. Daarom lanceerde China in mei een repeatersatelliet om informatie terug te ontvangen en opdrachten te verzenden.
De foto toont een gesimuleerd landingsproces van de maansonde Chang'e-4 op 3 januari 2019. Dit is het eerste apparaat dat aan de andere kant van de maan landt. Landing uitgevoerd op donderdagochtend
China voerde in 2003 de eerste missie van ruimtemensen uit, en werd daarmee het derde land dat dit deed na Rusland en de Verenigde Staten. De plannen omvatten nu de oprichting van een permanent ruimtestation en de lancering van de rover in de 2020s.
Het beeld van 8 december 2018 toont de lancering van de Chang'e-4-maansonde van het Xichang-lanceringscentrum in het zuidwesten van China. Op de ochtend van 3 januari 2019 landde de sonde succesvol aan de andere kant van de maan.
De achterkant van de maan is een uitstekende locatie voor onderzoek, omdat het een rustige plaats is, verstoken van de invloed van terrestrische radiosignalen. Misschien zal het op deze manier blijken om dieper in het universum te kijken. Wetenschappers zullen terug kunnen keren naar het punt van 50-100 miljoen jaar na de Big Bang, toen de eerste sterren verschenen, of zelfs eerder.
