Planeten migreren! Ze verschenen niet op de huidige locaties, maar werden na een reeks botsingen en verhuizingen in banen gefixeerd. In een nieuwe studie laten wetenschappers zien waar de grootste planeet in het zonnestelsel vandaan kwam.
Verschillen van buren
Een artistieke visie van een nieuwe gigantische planeet, PTFO8-8695 b, die om 11 uur rond een ster in het sterrenbeeld Orion zal draaien. Het lijkt erop dat de zwaartekracht van de nieuwe ster de buitenste lagen van de planeet vertraagt en op Jupiter lijkt.
Kijk goed naar de sterrenstelsels van anderen en merk op dat het aantal en de locatie van exoplaneten anders is dan onze foto. Je kunt aardachtige werelden, lava of bevroren planeten vinden. De meeste vragen zijn echter de categorie "hete Jupiter".
Deze buitenaardse gasreuzen lijken qua omvang op of groter dan Jupiter. Het grootste verschil zit echter in hun afstand tot de ster. Als Jupiter zich op een afstand van 5 a bevindt. e. Van de zon, dan zijn de tegenhangers van het gas slechts 0,05 meter afstand. Dat wil zeggen, deze reuzen worden op een afstand van Mercurius-Zon verwarmd! Waarom is onze Jupiter tot nu toe gelokaliseerd?
Planetaire migratie
Deze figuur toont drie mogelijke scenario's voor de evolutie van asteroïdengordels. Op het bovenste paneel migreert een planeet ter grootte van Jupiter door de asteroïdengordel, verstrooit materiaal en voorkomt de vorming van leven op de planeten. Het tweede scenario toont ons model van het zonnestelsel: een planeet ter grootte van Jupiter, die een beetje naar binnen beweegt, maar zich buiten de asteroïdengordel bevindt. In de derde illustratie is de grote wereld verstoken van het migratieproces, dat een enorme gordel van asteroïden creëert, waarvan het materiaal de planeten zal aanvallen en mogelijk de ontwikkeling van het leven zal voorkomen. Eén theorie wijst op de migratie van planeten. Er wordt aangenomen dat hete Jupiters zich buiten de sneeuwgrens (buitenste sterrensysteem) vormen en vervolgens de thuisster naderen. De reden kan de natuurlijke orbitale migratie van type II zijn (treedt op tijdens de fase van een stellaire nevel, wanneer er nog gas aanwezig is) of het hele ding is in een plotselinge botsing met andere massieve planeten.
Maar Jupiter is nog steeds ver weg. Waarom is de planeet niet dichter bij de zon komen migreren en waar is het ontstaan?
Hulp van planetoïden
De verdeling van asteroïden in het zonnestelsel
In een recente studie hebben wetenschappers aangetoond dat in eerste instantie de grootste gasreus in het zonnestelsel zich vier keer verder van de zon bevond dan in zijn huidige positie. De bevindingen suggereren dat Jupiter de ster langs een spiraalvormig pad begon te benaderen toen deze op de aarde leek in omvang (4,5 miljard jaar geleden). De overgang naar de baan van vandaag begon in 2-3 miljoen jaar na de vorming van de basis van Jupiter, en het verplaatsingsproces zelf moest ongeveer 700.000 jaar worden besteed.
Wat is bewijs? De aanwijzing was een computermodel gebaseerd op de locatie van twee families van Trojaanse paarden (asteroïde groep). Beide groepen bestaan uit duizenden objecten en roteren op dezelfde afstand van de zon als Jupiter. Maar het feit dat er in de ene groep maar half zoveel asteroïden waren als in de andere was verrassend. Om de oorzaak van de asymmetrie te vinden, voerden de onderzoekers een simulatie uit. Als gevolg hiervan zijn we erin geslaagd om het meest waarschijnlijke scenario af te leiden voor de ontwikkeling van gebeurtenissen in het verleden. De foto van vandaag met Trojaanse asteroïden rond Jupiter kan alleen worden waargenomen als de planeet zich oorspronkelijk op een afstand van 20 a bevond. (e) van de ster van het zonnestelsel.
Postscript
Berekeningen tonen aan dat asteroïde groepen zich tot de planeet aangetrokken voelden op een moment dat Jupiter geen grootschalige atmosferische laag had. Dat wil zeggen dat al deze kosmische gesteenten in samenstelling op de kern van een gasreus kunnen lijken en daarom de aandacht van wetenschappers verdienen.
