Onderzoekers weten al lang dat door de zon geladen deeltjes, geconcentreerd rond de aarde, soms verstrooien in de bovenste atmosferische laag, wat leidt tot de vorming van aurora's. Maar tientallen jaren lang wist niemand precies wat energetische elektronen aansturen. Onlangs zijn twee voertuigen op de gewenste locaties geïnstalleerd om het impulsieve verlies van een elektron en de oorzaak direct te verhelpen.
NASA en FIREBIRD II CubeSat-probes werden gebruikt voor de nieuwe studie. Met hun hulp hebben ze aangetoond dat de oorzaak een gemeenschappelijke plasmagolf in de ruimte kan zijn, gecreëerd door fluctuerende elektrische en magnetische velden. Golven hebben toenemende tonen die als vogelgeluid klinken en elektronen kunnen versnellen. Voor dergelijke waarnemingen moeten twee satellieten tegelijkertijd worden gebruikt. FIREBIRD II-gegevens werden verkregen vanaf een hoogte van 310 mijl boven de aarde en twee Van Allen-sondes werden in een grote baan geplaatst.
De ruimte rond de aarde is een echte jungle vol met onzichtbare velden en kleine deeltjes. De magnetische terrestrische omgeving vangt elektronen en ionen op in concentrerende riemen, de zogenaamde Van Allen-stralingsgordels.
Soms vallen deeltjes in de atmosfeer. Meestal kan een kleine "regen" van elektronen worden waargenomen, maar micro-einden (gepulseerde deeltjes) komen periodiek voor. De laatste werden in 2016 veroverd met de Van Allen-sonde. Deze informatie wordt gebruikt om ruimteweervoorspellingen te verbeteren.
