"Verhoog Shields!". Dit is misschien een strijdkreet in de Star Trek-kaskraker, maar volgens ruimtewetenschappers heeft planeet Aarde zijn eigen ingebouwde onzichtbare afscherming voor dodelijke elektronen, wat een beschermende zone creëert op orbitale hoogten.
Het is bekend dat hoge energiedeeltjes, waaronder elektronen en protonen, rond onze planeet draaien op relativistische snelheden. Elektronen met hoge energie reizen bijvoorbeeld met een snelheid van ongeveer 100.000 kilometer per seconde. Deze deeltjes, die zich in twee zones boven de atmosfeer van de aarde bevinden, veroorzaken satellietschade en vormen ook een gevaar voor astronauten die op het punt staan de baan van de aarde te verlaten.
Van Allen - de man die de beroemde Van Allen Belts onthulde
Ontdekt in 1958 door James Van Allen en zijn team van de Universiteit van Iowa, strekte deze beroemde Van Allen Belts, die bestaat uit een binnenste gordel en een buitenste gordel, 25.000 km uit boven de atmosfeer van de aarde. In 2013 gebruikte Daniel Baker van de Universiteit van Colorado, Boulder, gegevens die waren verkregen met de Van Alenna-sondes van de NASA om de derde riem tussen de klassieke binnen- en buitenriemen te detecteren. Van Allen-satellieten draaien nog steeds rond de aarde en geven ons een ongekend beeld van dit dynamische en fascinerende gebied. Nu, volgens een nieuwe studie gepubliceerd in Nature, 27 november, hebben Baker en zijn collega's anomalieën ontdekt aan de binnenrand van deze riemen. Ze merkten een onzichtbare barrière op die hoge energie-elektronen blokkeert tegen contact met onze atmosfeer.
"Het is alsof je deze elektronen in een glazen pot in de ruimte plaatst", zei Baker in een persbericht. "Iets als een schild gecreëerd door de krachtvelden in de Star Trek-film die werd gebruikt om buitenaardse wapens af te weren, we zien hoog boven de atmosfeer van de aarde, die deze elektronen blokkeert." Dit is een zeer mysterieus fenomeen. "
Plasmasfeer van de aarde
Net zoals Van Allen Belts ingeklemd zit tussen de magnetische lagen van de magnetosfeer van de aarde, suggereert het Baker-team dat er een magnetische barrière moet zijn die als een schild fungeert. Maar, vreemd genoeg lijkt het erop dat het dat niet is. Misschien is er een laag van verstrooiing van elektronen die de grenzen vormt? Maar deze hypothese is niet consistent met de waarnemingen.
"De natuur tolereert geen sterke gradiënten en vindt over het algemeen manieren om ze glad te strijken, dus we verwachten dat sommige van de relativistische elektronen naar binnen gaan en sommige naar buiten", aldus Baker. "Dit is niet voor de hand liggend, omdat de langzame, geleidelijke processen die bij de bewegingen van deze deeltjes betrokken moeten zijn, niet zo'n duidelijke grens in de ruimte kunnen creëren." Nu zijn onderzoekers gefocust op een koude wolk van elektrisch geladen gas, dat, zoals je weet, de aarde omringt, beginnend vanaf een hoogte van 600 mijl. Deze wolk, bekend als de plasmasfeer, verspreidt zich duizenden kilometers in de Van Allen-gordel en kan desastreus in wisselwerking staan met de energiedeeltjes, waardoor ze niet in onze atmosfeer kunnen binnendringen. Hoogenergetische elektronen worden gestopt op hun reis aan een heldere grens van 7200 mijl. Kortom, deze plasmasfeer kan een Star Trek-schild voor onze planeet zijn.
