We zijn altijd een beetje terughoudend om naar de lucht te kijken, omdat onze planeet regelmatig wordt aangevallen door ruimtesteen. Eén versie van de Doomsday omvat de val van een gigantische asteroïde die de hele mensheid zal vernietigen. Maar is het allemaal zo eng als we denken? En heeft het leven kansen?
De onderzoekers besloten deze kwestie serieus aan te pakken en kwamen tot twee interessante conclusies. De eerste is dat een slag krachtig genoeg om het leven te vernietigen een grote hoeveelheid aardmateriaal in de baan rond de zon zal doen scheuren. Maar in de toekomst zullen de meeste van deze fragmenten terugkeren naar onze gewonde planeet, wat betekent dat het leven potentieel opnieuw kan worden doen herleven. Tenminste, denkt de astinefysicus Stein Sigurdsson.
Basalt-meteorieten liggen verspreid over het systeem. Dit exemplaar is aangekomen van Mars in het noordwesten van Afrika. Hij kreeg de bijnaam "Black Beauty". Het heeft een relatief groot watervolume.
En hier gegooide stenen? Welnu, ze bevatten biologisch materiaal, dat wil zeggen, het leven, dat na een ruimtevlucht naar de planeet terugkeert en wordt opgewekt volgens een al bekend scenario. Deze bevindingen werden bevestigd in een nieuwe computersimulatie, waarbij ze de vliegroutes van het losse aarde-materiaal volgden. Bovendien bereikt het grootste deel van het materiaal de ontsnappingssnelheid niet, wat betekent dat het in korte tijd weer een deel van de planeet zal worden. De onderzoekers creëerden een model met een duur van 10 miljoen jaar, wat hielp om de vlucht van elk stuk te volgen. Het blijkt dat een grote asteroïde de ons bekende mensheid en beschaving zal vernietigen, maar het leven heeft nog steeds een enorme kans om terug te keren naar de thuisplaneet en het vertrouwde evolutionaire pad te volgen.
Maar wetenschappers zijn enthousiast over de tweede conclusie. Het feit is dat een deel van het materiaal wegvliegt van de Aarde en naar andere rotsachtige planeten gaat. Dat wil zeggen, het biologische materiaal wordt op een ruimtereis verzonden en bevindt zich in een andere wereld, waar het wortel kan schieten. We vinden op aarde meteorieten van Mars, dus er is een hypothese dat het leven oorspronkelijk op een andere planeet is ontstaan en vervolgens naar de aarde is verhuisd.
Dat wil zeggen, in de toekomst kan het leven op dezelfde manier op een andere planeet zijn (om naar Mars of Venus te gaan). De analyse laat zien dat ongeveer 0,1% van de uitstoot plaatsvindt in het buitenste zonnestelsel, waar het potentieel de satellieten van Jupiter en Saturnus kan bereiken, die een gunstige leefomgeving hebben. Het percentage lijkt klein, maar het zijn tienduizenden stenen.
Close-up van een fragment van een Mars meteoriet.
Maar dit is niet het meest interessant. Het is een feit dat sommige stenen geleidelijk van het zonnestelsel wegvliegen. Het blijkt dat we kunnen aannemen dat aardse of Martiaanse levensvormen al onze open ruimtes hebben verlaten en ooit de planeet nabij een andere ster hebben bereikt. Of in het verre verleden bereikten emissies van een ander sterrenstelsel de aarde en creëerden het leven dat we kennen. Onze voorouders kunnen dus ergens leven.
Natuurlijk moet dit idee nog worden getest en bewezen, maar de theorie ziet er interessant en aantrekkelijk uit. Het biedt een potentiële manier om leven op aarde te creëren, geeft hoop dat zelfs na een asteroïde aanval, aardse primitieve vormen opnieuw de planeet zullen bewonen, en dat een deel van het uitgeworpen materiaal leven op een andere planeet binnen of buiten het zonnestelsel kan creëren.
