Meteorieten kunnen waardevolle informatie verbergen over supernova-explosies waaruit nieuwe sterren en zelfs planeten van het zonnestelsel worden gevormd. Wanneer een massieve ster het einde van het bestaan nadert, explodeert het. Hierdoor stroomt stellair materiaal de ruimte in en ontstaat een explosie in de vorm van een supernova. In de toekomst wordt het materiaal verwerkt en worden planeten en sterren gevormd.
Supernova is een belangrijke gebeurtenis in de evolutie van sterren en sterrenstelsels, maar het interne explosieproces blijft een mysterie. Meteorieten - rotsachtige fragmenten van kometen of asteroïden die naar de aarde vallen. Ze zijn gemaakt van materiaal dat overblijft na de geboorte van het systeem. Daarom slagen kleine stukjes ruimtesteen erin de oorspronkelijke chemische kenmerken van stellair materiaal te behouden die door supernovae worden vrijgegeven.
Wetenschappers van het National Astronomical Observatory of Japan besloten de meteorieten van naderbij te bestuderen en de rol van een supernova in het proces te bestuderen, genaamd elektronische antineutrino. Het komt vrij bij een explosie.
De sporen gevonden in meteorieten werpen licht op de interne manifestaties van supernova-explosies die materiaal vrijlaten in de ruimte, die wordt omgezet in nieuwe planeten en sterren
Neutrino's zijn subatomaire deeltjes die geen elektrische lading hebben en de massa is zo klein dat deze niet kan worden gedetecteerd. Antineutrino - antimateriedeeltje en neutrino-analoog. Elektronische antineutrino kan als een specifiek soort antineutrino worden beschouwd. Er zijn 6 soorten neutrino's. Vroege studies toonden aan dat isotopen door vijf typen worden aangemaakt, naast elektronische antineutrino. Nadat een isotoop is gevonden die voornamelijk door elektronische antineutrino's is gesynthetiseerd, zal het mogelijk zijn om de temperatuur van alle zes soorten te bepalen, wat belangrijk is voor het begrijpen van de supernova-explosies. Om meer te weten te komen over supernova-explosies, maten wetenschappers de hoeveelheid Ru-98 (rutheniumisotoop) in meteorieten. Dit maakte het mogelijk om te bepalen hoeveel van de Tc-98-voorlopercellen (de kortlevende isotoop van technetium) aanwezig was in het materiaal waaruit het vroege zonnestelsel voortkwam.
Neutrino's in vergankelijke sterren staan in contact met andere deeltjes in de ruimte met de vorming van technetium. De temperatuur Tc-98 wordt beïnvloed door de temperatuur van elektronische antineutrino's en het tijdsinterval tussen de stellaire explosie en de vorming van het systeem. Daarom zal de studie van de concentratie van Tc-98 in meteorieten het mogelijk maken om de reacties in de supernova-explosie te begrijpen. De analyse toonde aan dat de verwachte hoeveelheid Tc-98 ten tijde van de vorming van ons systeem niet veel lager was dan de huidige detecteerbare niveaus, wat de mogelijkheid van een nauwkeurige meting van de stof aangeeft.
