Artistieke visie van NASA's CloudSat-satelliet
Deze week meldden vertegenwoordigers van het Jet Propulsion Laboratory een afname in de baan van een 12 jaar oude CloudSat-satelliet vanwege het verlies van een van de reactiewielen die de oriëntatie in de baan regelen. De missie zal zijn werk voortzetten, maar zal niet langer deel uitmaken van het A-trein-6 (Dagconstellatie) satellietteam dat in een gecoördineerde baan vliegt om ons begrip van het functioneren van de Aarde als systeem uit te breiden.
CloudSat is in 2006 geïntroduceerd om meer inzicht te krijgen in de rol van wolken in het klimaatsysteem. Een maand later werd de satelliet onderdeel van de A-trein. In 2011 ontstond een probleem dat de capaciteit van de batterij aantastte om voldoende stroom te leveren om alle ruimtevaartuigsystemen van stroom te voorzien toen ze zich aan de donkere kant van de planeet bevonden. Daarom moesten ingenieurs een nieuwe werkingsmodus voor CloudSat creëren, waardoor ze hun wetenschappelijke activiteiten konden voortzetten, maar alleen op het moment dat de satelliet aan de dagzijde stond.
Later werd een probleem toegevoegd met het verlies van een van de vier reactiewielen. Het apparaat kan nog steeds in de wetenschap worden gebruikt, maar het verlies van nog een wiel zal ertoe leiden dat het zijn oriëntatie niet kan veranderen en de satellieten van de A-trein zal bedreigen. In 2017 merkten we een gevaarlijke wrijving, die leidde tot de uiteindelijke beslissing over de terugtrekking van de satelliet uit de groep. Op 22 februari voerde de satelliet met succes twee motorbrandingen uit, waarbij ze zichzelf onder de hoogte van de A-trein liet zakken. Nu zijn ze van plan om telemetrie uit te voeren om te zien of het nog lager moet worden verlaagd.
CloudSat is de eerste satelliet die de geavanceerde cloudprofileringsradar gebruikt om een "slice" in de cloud te verkrijgen om de verticale structuur te bekijken. Het apparaat bood een gelegenheid voor gezamenlijke observatie van wolken en neerslag, wat de blinde vlekken in de fysica van klimaatmodellen benadrukte. Hij slaagde er ook in om de wereldwijde sneeuwval te berekenen. Het bleek dat de modellen de Antarctische sneeuwval met meer dan 100% overschatten.
Satellieten met een trein verplaatsen zich op een hoogte van 438 km boven het aardoppervlak. Samen werken deze 15 gereedschappen als een enkel mechanisme voor de wereldwijde dimensie van de planeet.
