Terwijl de Curiosity rover door Mars vaart, wordt het waterige verleden van de planeet duidelijker en scherper. Begin 2017 kondigden wetenschappers de ontdekking aan van mogelijke uitgedroogde scheuren in de Gail-krater, die 3,5 miljard jaar geleden gevuld waren met meren. Een nieuwe studie bevestigt deze veronderstelling en biedt nieuwe gegevens over het oude Martiaanse klimaat.
Nu is er vertrouwen dat het vuil is. Droge scheuren verschijnen alleen waar het natte sediment wordt blootgesteld aan lucht. Bovendien duidt hun locatie dichter bij het centrum van het oude meer, en niet aan de rand, erop dat de niveaus van meren in de loop van de tijd sterk stijgen en dalen.
De onderzoekers concentreerden zich op een stenen plaat genaamd de "Old Soaker". Doorsneden door veelhoeken, die qua uiterlijk identiek zijn aan de terrestrische effecten van drogen. Met behulp van Curiosity hebben we een fysische en chemische analyse van de formatie kunnen maken.
Afbeelding van een Squid Cove-plaat, gewonnen door een Curiosity-rover op de 1555e sol. Het rode oppervlak is ongeveer 3,5 miljard jaar geleden bedekt met richels die uitsteken uit de resterende sediment vullende scheuren in de opgedroogde Gale-krater. Omslagen 60 cm breed
Er zijn aanwijzingen dat polygonen die worden begrensd door een laag gesteente en sedimenten die scheuren tussen de lagen vullen, worden gecreëerd door blootstelling aan lucht en niet door andere mechanismen, zoals thermische en hydraulische breuken. En hoewel onderzoekers dit al geraden hebben sinds de landing van Curiosity in 2012, is het pas nu dat we deze functie direct hebben kunnen zien.
