omrollen
Onderzoekers bij de Cassini-missie merkten op dat het actieve zuidelijke poolgebied van Enceladus aanvankelijk dichter bij de evenaar kon zijn geweest.
Recente studies van Cassini tonen aan dat de ijsmaan van Saturnus Enceladus in het verre verleden zijn draaiingsas (noord- en zuidpolen) kon heroriënteren door een staking met een asteroïde.
Kenmerken van de satellietshow dat hij zich op een afstand van 55 graden van de oorspronkelijke as bewoog. Er werd een keten van zwembaden ontdekt die de oppervlaktegordel bedekte. Er wordt aangenomen dat dit oude overblijfselen zijn van de vorige evenaar en polen.
Het gebied rond de zuidpool is een geologisch actief gebied waar lange lineaire scheuren worden waargenomen. Hoogstwaarschijnlijk, in het verre verleden, stortte de asteroïde in de regio neer toen deze dichter bij de equatoriale lijn lag. De kans dat de geologische activiteit wordt veroorzaakt door interne processen is erg laag. In 2005 merkte het apparaat stralen waterdamp op, wat erop duidt dat de ondergrondse oceaan in de ruimte breekt.
Door de informatie bekeken door Cassini, vonden wetenschappers aanwijzingen dat Enceladus zich kon omdraaien en het gebied bij de evenaar naar de polen ging.
Ondanks de ware oorzaak van het incident, gelooft het team dat de vernietiging en het uiterlijk van de "tijgerstrepen" de massa van de maan hebben herverdeeld, wat de wending onstabiel maakte. Als gevolg hiervan duurde het ongeveer een miljoen jaar om de rotatie te stabiliseren. Tegen die tijd waren het noorden en het zuiden van plaats veranderd. Dit mechanisme wordt "true polar walk" genoemd.
Deze gebeurtenis verklaart waarom moderne polen verschillen. Het zuiden lijkt jonger en actiever, en het noorden is bedekt met kraters en meer oud. Vóór de 'coup' waren ze vergelijkbaar.
