Braziliaanse wetenschappers voerden tijdens de rustperiode fotometrische waarnemingen uit van een dwerg nieuwe V2051 Ophiuchus. Hierdoor kon belangrijke informatie over de aard van het object worden verkregen.
De ster werd voor het eerst opgemerkt in 1972. Dit is een ultrakorte nieuwe eclipsdwerg waarvan de omlooptijd 90 minuten duurt. 300 lichtjaar ver van ons verwijderd. We hebben een interactief binair systeem voor de boeg, waarbij een ontwikkelde laat-type ster materie overdraagt aan een witte dwerg via een accretieschijf.
De witte dwerg in de straal bereikt 1% van de zonne-energie en is 22% minder massief. Satelliet - 0.16 zonnestraal en 0.15 massa. Ondanks kennis van de belangrijkste parameters, is er geen exact begrip van wat tot herhaalde bursts leidt. Meestal worden dergelijke gebeurtenissen in nieuwe veroorzaakt door een plotselinge toename in de snelheid van massaoverdracht of door de thermische instabiliteit van de schijf.
Fase-orbitale gegevens van lichtcurven van V2051 Ophiuchus (punten), modelbijdrage van een donorster (vaste curve) en een ellipsvormige kromme met een constante schijfstroom (stippellijn) Daarom hebben wetenschappers besloten om de ster in meer detail te beschouwen. Een nieuw onderzoek werd uitgevoerd met een infrarood-imager van OSIRIS en een spectrograaf gemonteerd op een SOAR-telescoop van 4,1 meter (Chili). De verkregen fotometrie stelde ons in staat om meer gedetailleerde informatie en hints over het verantwoordelijke mechanisme te verkrijgen.
Na het creëren van een ellipsvormig modulatiemodel veroorzaakt door een vervormde donorster, was het mogelijk om de streams te gebruiken om de magnitude en het licht te demonstreren. De analyse toonde aan dat de donorster een lager object is van de hoofdreeks met spectraal type M8. Temperatuurindex - 2700 K.
De verkregen gegevens wijzen erop dat pieken optreden als gevolg van een plotselinge toename in de snelheid van massaoverdracht. De resterende opties zijn niet geschikt voor het model van een dwergster.
