Wetenschappers hebben nieuwe waarden ontdekt voor de baanperiode en massa in het binaire sterrensysteem van 40 Eridanus, voorgesteld door witte en rode dwergen.
40 Eridani BC is een beroemde dubbele ster, waargenomen door vele wetenschappers. Ze werd in 1867 gekarakteriseerd door William Dawson. Het is 16 lichtjaar ver weg en is zonder problemen te zien, zelfs in amateurapparatuur. Als we de rotatiefrequentie rond het massamiddelpunt en de afstand kennen, kunnen we de massa van elk bepalen. Maar dit is een ongewoon systeem.
Deze figuur toont een nieuwe orbitale oplossing. Micrometrische observaties zijn gemarkeerd met een groene pool, fotografisch met paarse sterren, adaptieve optica met blauwe cirkels, CCD met paarse driehoekjes en vier nieuwe spikkels met blauwe sterren.
Bij het analyseren kwamen we erachter dat een van de objecten wordt voorgesteld door een witte dwerg en een zwakke buur rood is. Het tweede type wordt beschouwd als "normaal" en het meest voorkomend onder sterren. Maar deze witte dwerg is de tweede meest opvallende in zijn vorm, die te vinden is in een gewone telescoop. Voor 6 nachten van 2017 hebben onderzoekers het systeem gevolgd met behulp van speckle-interferometrie. Hiervoor was een USNO 66 centimeter refractor-telescoop nodig. Asaph Hall observeerde in 1877 de Mars-satellieten in deze lens.
De eerste orbitale berekeningen vertoonden een discrepantie tussen de massa van de witte dwerg van de orbitale beweging en de roodverschuiving. De laatste gedetailleerde analyse elimineerde het probleem. De nieuwe gegevens laten zien dat de componenten van het systeem roteren met een periode van 230,29 jaar (+/- 0,68 jaar), wat twee decennia minder is dan de vorige resultaten. De massa van een witte dwerg is 0,573 (+/- 0,018) op zonne-energie.
