Een communicatie-ingenieur aan de Nationale Universiteit van Navarra heeft twee antenne-prototypen gemaakt voor satellietcommunicatie. Ze zijn lichter en minder omslachtig dan die traditioneel worden gebruikt. Bovendien kunt u met hun hulp aanzienlijk geld besparen in de ruimtevaartindustrie.
Amagoya Tellenchea zegt dat de ruimtevaartindustrie steeds meer kiest voor lichtere antennes, omdat deze aspecten de kosten van het lanceren van satellieten aanzienlijk verlagen. De afgelopen jaren is succes geboekt dankzij de creatie van verschillende technologieën, zoals antennes op basis van gedeeltelijk reflecterende oppervlakken (PRS) of ultradunne antennes op basis van meta-oppervlakken.
De onderzoeker gebruikte PRS-technologie om de antenne voor de satelliet die bedoeld is voor tracking, telemetrie en besturing te optimaliseren. Dit systeem speelt een belangrijke rol bij het garanderen van de juiste werking van andere satellieten, zoals het GPS-systeem, dat zich op een hoogte van 20.000 km van de aarde bevindt. Ze is ook verantwoordelijk voor het monitoren van satellietparameters en communicatie met controlecentra op aarde.
Platte, eenvoudige, economische oplossing
Het prototype gemaakt op basis van PRS is een vlakke, eenvoudige en economische oplossing bestaande uit een metalen geaard vlak met een stralend element in het midden en een reflecterend oppervlak erboven. Het ontwerp vormt een resonerende holte, waardoor de versterking wordt verhoogd. Een dergelijke antenne kan worden gebruikt in plaats van een complexer en groter systeem, inclusief 27 gesuperponeerde antennes.
De tweede antenne is gebaseerd op meta-oppervlaktetechnologie voor toepassingen zoals televisie, internet of de radar die in de Ku-lijn werkt. Het model kan dubbele circulaire polarisatie bieden. Het is een innovatieve technologie die stralingspatronen met rechts en links circulaire polarisatie kan creëren, waardoor betrouwbare en veelzijdige communicatie tussen satellieten en grondstations mogelijk wordt.
De voorgestelde antenne bevat een materiaal met een lager elektrisch geleidingsvermogen, waardoor een configuratie met een dikte van 1 mm kan worden bereikt. De oplossing werd experimenteel bevestigd en toonde het potentieel voor gebruik bij het vervangen in real-time van twee verschillende antennes.
