In de jaren negentig het was niet alleen mogelijk om de val van een komeet op een grote planeet te voorspellen, maar ook om deze gebeurtenis te herstellen met behulp van een ruimtevaartuig. Het gaat over de botsing van de komeet Shoemakers-Levy 9 met Jupiter.
Comet Shoemaker-Levy 9
De komeet werd pas in 1993 ontdekt. De vondst was van de echtgenoten Schumaker en David Levy. Uit de analyse bleek dat het jaar voordat het object een gevaarlijke afstand tot de bovenste wolkenlaag van de gasreus naderde, waardoor het breekproces plaatsvond. Daarom hebben astronomen geen komeet ontdekt, maar eerder een cluster van 21 fragmenten van twee meter die in de ruimte vliegen.
In tegenstelling tot veel kometen draaide het object Shoemaker-Levy 9 om de planeet en kwam niet plotseling aan. Hierdoor konden de onderzoekers gedetailleerde observaties uitvoeren en het tijdstip van de val bepalen.
Komeet Schoenmaker-Levy 9, genoemd naar de ontdekkers, werd vaak de komeet "parelketting" genoemd. Bekend om een indrukwekkend uitzicht, evenals een botsing met Jupiter! De primaire enkele kern van de komeet werd verscheurd door de sterke zwaartekracht van de gasreus tijdens zijn nauwe spanwijdte in 1992. De fragmenten (aan de rechterkant) zijn zichtbaar op een foto van de Hubble Space Telescope (lijken op parels op een draad). In juli 1994 kwamen deze komeetstukken in botsing met Jupiter. De fragmenten vielen aan de oppervlakte van Jupiter op 16-22 juli 1994 bij een snelheidsversnelling van 64 km / s, wat leidde tot de vorming van grote fluctuaties in de wolken van de gasreus. De gebeurtenis werd door veel wetenschappers van de aarde waargenomen, maar de zichtbaarheid was slecht, omdat alles aan de andere kant van onze planeet gebeurde.
Overzicht van het ruimtevaartuig
Deze afbeelding is samengesteld uit individuele afbeeldingen van Jupiter en Comet Shoemakers-Levy 9 gemaakt met de Hubble Space Telescope in 1994.
Flakkerende littekens en littekens konden echter in de buurt worden onderzocht dankzij het ruimteschip Galileo. Het lag op dat moment op een afstand van 1,6 a. e. van de gasreus. Op plaatsen waar het op het oppervlak viel, werden "littekens" gevormd in de vorm van donkere gebieden, die enkele maanden duurden. Als we de totale dekking van alle fragmenten nemen, overschreed de grote storm de Grote Rode Vlek.
Interessant is dat de val van de komeet ook felle lichten veroorzaakte aan de polen van de gasreus. Elke gebeurtenis van de botsing ging gepaard met een krachtige explosie en een heldere flits. Er wordt aangenomen dat een botsing, zelfs met zo'n fragment voor onze planeet, zou kunnen eindigen in een ramp.
Postscript
Jupiter wordt soms de terrestrische verdediger genoemd, omdat het in de oudheid ons kon verhullen door de komst van kometen en grote asteroïden, die een slag op zichzelf hadden genomen. In het voordeel van deze theorie wordt de gebeurtenis van 2009 geactiveerd, wanneer een ander ruimtevoorwerp in Jupiter neerstortte.
Wetenschappers hebben niet het moment van de val genoteerd, maar de donkere vlek die zich heeft gevormd. De analyse toonde aan dat het oorspronkelijke object (mogelijk een asteroïde) bedekt was met een afmeting van 200-500 m, en toen het viel een energie vergelijkbaar met 5 miljard ton in trotyl-equivalent.
