Als we het hebben over het zonnestelsel, dan is de meest verre planeet Neptunus. Je kunt ook de dwergplaneet Pluto bedekken, waarvan het signaal de aarde pas na 4,6 uur bereikt. Maar al deze dingen vergeleken met de prestaties van een geweldige gasreus die niet in fysieke modellen past.
In het sterrenbeeld van het Zuiderkruis op een afstand van 300 lichtjaar van het zonnestelsel bevindt zich de ster HD 106906, waarrond zich een ongebruikelijke gasreus roteert. De leeftijd van deze jonge exoplaneet is slechts 13 miljoen jaar, wat 350 keer minder is dan de Earth-index. Dit is een gloeiend hete planeet met een gemiddelde temperatuur van 1500 ° C.
Grafische weergave van de baan HD 106906 b. Ter vergelijking, de baan van Neptunus is aangegeven.
HD 106906 b is 11 keer massiever dan Jupiter en meer in straal. Het werd voor het eerst opgemerkt in 2013 met Magellan-telescopen van 6,5 meter. Het was echter moeilijk te detecteren, omdat de afstand van de inheemse ster wel 97 miljard km bedraagt! Ter vergelijking herinneren we ons dat de gemiddelde afstand van Neptunus 4,55 miljard km is, en die van Pluto - 7,4 miljard km. Hoe komt het dat de HD 106906 b zich op zo'n lange afstand bevindt? Hier is het belangrijk om twee punten te noteren. Eerst hebben we het over de gasreus. Meestal zijn dergelijke objecten buiten het zonnestelsel veel dichter bij de ster. Zelfs in onze vergelijkingen gebruikten we ijs, geen gasreuzen. Ten tweede, de planeet puzzelt wetenschappers omdat het schaamteloos de nevelhypothese negeert.
Foto HD 106906 b, verkregen door de tool SPHERE
Bedenk dat de nevelhypothese het algemeen aanvaarde schema is van hoe het zonnestelsel wordt gevormd en ontwikkeld. Het wordt vaak gebruikt als een zekere standaard bij de studie van andere sterrenstelsels. Dus de theorie suggereert dat de protoplanetaire schijf simpelweg niet in staat is om zich uit te strekken tot zulke enorme maten. Ja, en hoe de gasreus eruit is gekomen? Waar komt het benodigde materiaal vandaan?
Sommigen geloven dat deze wereld geïsoleerd is ontstaan en voor ons geen onderdeel is van het sterrenstelsel, maar een binair systeem. Dat wil zeggen, de gasreus moest een ster zijn, maar kreeg niet de vereiste hoeveelheid massa en hing in de status van de planeet. Maar het probleem is dat dit schema niet past in de geschatte massaverhouding. We zien een verhouding van 140: 1 in plaats van de vereiste 10: 1.
Er is een optie met planetaire migratie, waarbij oorspronkelijk de HD 106906 b werd gevormd nabij de ster, maar vervolgens net werd gemigreerd. Maar dit proces had een opmerkelijk stempel moeten drukken in de circumstellaire wolk. En dat is hij niet! Het blijft dan om aan te nemen dat de planeet op geen enkele manier verbonden is door de zwaartekracht met een bepaalde ster. We zien alleen een illusie gecreëerd vanuit ons waarnemingspunt. Het klinkt overtuigend, alleen de kans op dit scenario is slechts 0,01%.
Planet Outcast 2MASS J2126-8140
Dus het blijkt dat we een vreemd sterrenstelsel voor ons hebben, waar een ster op een verrassende manier de zwaartekracht weghoudt van zo'n verre object. Overigens hebben we de recordhouder op afstand tussen de gasreuzen gepresenteerd. Maar er is een exoplaneet 2MASS J2126-8140, die ver verwijderd is van 4500 a. e, en de duur van de omlooptijd bedraagt 1 miljoen jaar. Maar er zijn nog steeds meningsverschillen over, omdat sommigen dit object als een schurkenplaneet beschouwen ("Miljarden weeshuizen" zwerven door de Melkweg).
