Southern Aurora-versie die in 2010 werd vastgelegd van het internationale ruimtestation ISS
Aurora verheldert de lucht rond de polen met verhoogde zonneactiviteit, wanneer de ster geladen deeltjes in de atmosfeer van de aarde werpt. Eerder geloofden wetenschappers dat deze verbazingwekkende verschijnselen elkaar spiegelen aan de polen, maar in werkelijkheid vallen ze niet samen.
Onderzoekers hebben lang geprobeerd de oorzaak te vinden. Nu geloven ze dat het hele ding asymmetrie is in de magnetische staart van onze planeet. Aangenomen werd dat de asymmetrie in het systeem de magnetosfeer binnendringt via heraansluiting van de staart. Maar het tegendeel is waar.
Magnetische aardestaart wordt gecreëerd door het contact van de planeet en de zonnestralen. De interactie begint met het magnetische veld van de aarde, gecreëerd door een draaiende kern en genereert een elektrische lading. Magnetische velden vormen magnetische veldlijnen (bogen tussen de noord- en zuidpolen) die het gedrag van het materiaal eromheen kunnen regelen.
Maar het magnetisch veld van de aarde is niet de enige deelnemer aan het proces. De zon heeft ook een vergelijkbaar effect op de constante stroom van sterk geladen plasmadeeltjes die in alle richtingen stromen. De zonnewind interfereert met wat de aarde creëert, knijpt op de dagzijde van de planeet en strekt zich uit aan de nachtzijde in de vorm van een staart. De magnetische veldlijnen passeren een gebogen veld, waarna ze breken en opnieuw verbindingen tot stand brengen. Men geloofde dat dit fenomeen verschillen in de noordelijke en zuidelijke aurora veroorzaakt. Maar nu is het duidelijk dat het magnetische veld van de zonnewind niet altijd samenvalt met het aardmagnetisch veld. Met vervorming ontstaat er een asymmetrie tussen de noord- en zuidpolen, die uitzendt naar de aurora's.
Wetenschappers bestudeerden de noordelijke en zuidelijke aurora's in het verre infraroodgebied en traceren hoe ze samenvallen. Vervolgens voegden ze informatie toe over herverbindingen in de magnetische staart van de aarde. De analyse toonde volkomen tegenovergestelde informatie. Dramatische herverbindingen hebben de asymmetrie niet vergroot, maar eerder de aurora naar conformiteit geduwd.
De studie van aurora's is een secundair proces, omdat het een bijwerking is van de invloed van de zon op de aarde. Maar ruimteweer kan interfereren met navigatiesatellieten en elektrische netwerken uitschakelen.
