Onderzoekers melden dat een fenomeen de basis kan zijn van alle uitbarstingen van de zon. Ze waren in staat om de aanwezigheid van een gesloten "cel" te detecteren waarin een verstrengelde magnetische "draad" wordt gevormd, wat de reden is waarom er een uitbarstingsgebeurtenis plaatsvindt. Het gaat allemaal om de weerstand van de cel tegen de aanval van de draad, die de kracht en het type van de aankomende uitbraak bepaalt. Met dit idee konden wetenschappers een model maken dat in staat is om de maximale energie te voorspellen die vrijkomt tijdens de opflakkertijd en de aarde kan schaden.
Net als onze planeet vallen stormen en orkanen de sterrenatmosfeer aan. Deze verschijnselen worden gecreëerd door een plotselinge en gewelddadige herconfiguratie van het magnetische veld van de zon en gaan gepaard met een intense energieafgifte in de vorm van straling van licht en deeltjes, en soms plasmabellen. De studie van dergelijke verschijnselen stelt je in staat om toekomstige gebeurtenissen te voorspellen die de satellieten en communicatiesystemen kunnen treffen.
In 2014 werd het duidelijk dat de karakteristieke structuur van magnetische veldlijnen, samengebonden als een draad (touw), geleidelijk aan wordt getoond vandaag, voorafgaand aan de zonnevlam. Maar tot voor kort was het mogelijk om slechts één draad vast te leggen in het geval dat de plasmabellen vrijkwamen. Een nieuw onderzoek onderzocht de verschillende soorten fakkels, waarvan de modellen nog steeds zorgvuldig worden geanalyseerd. Hiertoe wordt een sterker magnetisch veld op het oppervlak van de zon gemeten en vervolgens worden de gegevens gebruikt om de situatie in de zonnecorona te herstellen.
Deze methode is toegepast op een grootschalige uitbraak die zich op 24 oktober 2014 gedurende meerdere uren heeft ontwikkeld. Het bleek dat in de uren vóór de uitbarsting de zich ontwikkelende gloeidraad viel in de beperking van een meerlagige magnetische cel. De lancering van evolutionaire modellen op een supercomputer toonde aan dat de draad niet genoeg energie had om door de cel te breken. Maar de hoge rotatie leidde tot een schending van de stabiliteit en gedeeltelijke vernietiging van de cel, waardoor een krachtige straling werd veroorzaakt.
Met de nieuwe methode kunt u de processen besturen die een paar uur vóór de uitbraken plaatsvinden en de maximale hoeveelheid vrijgegeven energie voorspellen. De analyse toonde aan dat in het geval van een uitbarsting in 2014 de plasma-afgifte veel groter zou zijn geweest als de cel minder stabiel was.
