Terwijl hij 25 jaar in een baan om de aarde zat, maakte de Hubble Space Telescope ongeveer duizend foto's, maar het beroemde met sterren bezaaide beeld van het Ultra-Deep Field (een afbeelding van een klein ruimtegebied bestaande uit gegevens van de Hubble-ruimtetelescoop van 24 september 2003) 16 januari 2004) onderscheidt zich van de rest.
Het beeld werd genomen gedurende een observatie van twee maanden van een klein deel van de hemel in het sterrenbeeld Pec. Astronomen kozen specifiek voor dit relatief sterrenloze gebied.
Maar het bleek dat dit deel van de lucht gevuld is met 10.000 sterrenstelsels, wat de theorie van de vorming van sterrenstelsels in de eerste dagen van het universum in twijfel trekt. Het beeld werd later aangevuld met nog gedetailleerdere foto's gemaakt door de nieuwe Hubble infrarood- en zichtbaarlichtcamera's, die het mogelijk maakten om de sterrenstelsels te zien die werden gevormd 1 miljard jaar na de oerknal.
"Het Ultra-Deep Field-beeld verandert ons begrip van de geschiedenis van het universum echt," zei astronoom Jennifer Lotz van het Space Telescope Research Institute in Baltimore tijdens een recente bijeenkomst van de American Astronomical Society.
Naast deze sterrenstelsels blijft de achtergrond van het beeld echter donker, maar dit is niet omdat er niets is, alleen blijft het licht dat wordt uitgezonden van meer verre objecten ontoegankelijk voor de Hubble-apparatuur.
James Webb Space Telescope door de ogen van een kunstenaar
Dit werk zal worden voortgezet door Hubble's opvolger met de James Webb Space Telescope of JWST (de James Webb Space Telescope), die gepland staat om te lanceren in oktober 2018. JWST is anders dan andere infraroodtelescopen, zoals de NASA Spitzer-ruimtetelescoop en het Herschel European Space Observatory, de grootte van de hoofdspiegel, waarvan het gebied toestaat meer fotonen van licht te verzamelen.
De 7, 9-foot spiegel van de Hubble-telescoop was echte kunst toen het werd ontworpen en gebouwd in de late jaren 1970. De Spitzer telescoopspiegel is 2,75 voet breed. De spiegel van de telescoop van James Webb is echter verbazingwekkend: 21 voet! Om te beginnen, worden de zeshoekige spiegelsegmenten opgevouwen als origami.
Het vermogen om de eerste lichtgevende objecten te zien die direct na de Big Bang verschenen, is een van de honderden studies die voor JWST zijn ontworpen.
Infrarood licht, dat het menselijk oog niet kan zien, maar dat we waarnemen als warmte, opent de deur voor directe observatie van jonge sterren en de ontwikkeling van exoplaneten.
"JWST zal een grote bijdrage leveren," zei astronoom Rupali Chandar van de Universiteit van Toledo op een symposium deze week in Baltimore. Op basis van Hubble-gegevens suggereert Chandar dat het verschil tussen oude bolvormige sterrenhopen en jonge open sterrenhopen alleen te wijten is aan de tijd van hun evolutie, en niet aan de aard van hun oorsprong.
"Hubble liet ons zien dat deze dichotomie echt niet bestaat", zei Chandar, eraan toevoegend dat JWST niet alleen relatief dichte galactische clusters kan zien, maar ook die die ontstonden toen het heelal nog in de kinderschoenen stond.
Astronomen zullen ook de James Webb-telescoop gebruiken om chemicaliën te bestuderen in de atmosfeer van planeten buiten het zonnestelsel.
Evenals de Hubble- en Kepler-telescopen kan JWST de planeten zien passeren voor hun oudersterren. Tijdens dergelijke transits passeert sterlicht de atmosfeer van een exoplaneet. Als dit gebeurt, bevat het licht dat uiteindelijk de aarde bereikt de chemische vingerafdrukken van atmosferische gassen.
