De ware aard van een verre groene klodder werd uiteindelijk onthuld met de hulp van enkele van de meest krachtige observatoria op deze planeet.
Ver weg in het universum gloeit een gigantisch stolpje van gas en stof groen in mysterieus licht. En de astronomen zijn er eindelijk in geslaagd om erachter te komen wat er daar aan de hand was. Het blijkt dat er twee enorme sterrenstelsels in de kern zijn, omringd door kleine sterrenstelsels. En nu hebben we de gelegenheid om niets meer te observeren dan de geboorte van een massieve cluster van sterrenstelsels.
Astronomen hebben de centrale sterrenstelsels gezien met behulp van het grote millimetergolfrooster van Atakam (ALMA) en de Very Large Telescope (VLT) van het European Southern Observatory in Chili. De lichtgevende ruimte werd voor het eerst ontdekt in 2000.
Een studie, gepubliceerd in 2011, suggereerde dat gepolariseerd licht uitgezonden door een voorwerp afkomstig zou kunnen zijn van verborgen sterrenstelsels. Nieuwe waarnemingen met ALMA en VLT lieten wetenschappers twee grote sterrenstelsels ontdekken.
Verdere observaties van de Hubble-ruimtetelescoop en het Keck-observatorium op Hawaï toonden een zwerm van kleine zwakke sterrenstelsels rond twee grote clusters in het midden. Daar vormen sterrenstelsels zich 100 keer vaker dan in de Melkweg. "De oorsprong van het uitgebreide Lyman-alpha-licht is lange tijd controversieel geweest", zegt Jim Guiche, hoofdauteur van de studie. "Maar in combinatie met nieuwe observaties en geavanceerde simulaties, denken we dat we in staat waren om een geheim van 15 jaar op te lossen."
Lyman Alpha Blobs
De zogenaamde "Lyman alpha blobs" behoren tot de grootste clusters in de ruimte. Dit is een speciale blobruimte met de naam SSA22-Lyman-alpha Blob 1 (LAB-1). En het is de grootste in zijn soort. Naar schatting is het ongeveer 300.000 lichtjaar en is het drie keer zo groot als de Melkweg.
LAB-1 is 11,5 miljard lichtjaar van onze planeet verwijderd. Dus dit licht is zo oud als het universum zelf (13,8 miljard jaar). Dit betekent dat we uit het raam van de vroege geschiedenis van het universum kijken.
Lyman-alpha klodders bestaan voornamelijk uit gasvormig waterstof en zenden een bepaalde golflengte van ultraviolet licht uit - Lyman-alpha-straling. Het lijkt ons groen, omdat de golflengte wordt uitgerekt door het uitdijende universum.
Objectmodellering
Na de observaties modelleerden de onderzoekers de vorming van sterrenstelsels met behulp van de NASA Pleiades-supercomputer. Ze wilden laten zien dat ultraviolet licht een bijproduct is van stervorming - dispersie van gasvormig waterstof om een helder mega groot binair voorwerp van het type LAB-1 te creëren. "Denk aan een lantaarn in een mistige nacht. Je ziet een diffuse gloed, omdat het licht is verspreid in kleine druppels water, "zei Gitch. - "Hetzelfde gebeurt hier. Alleen hier is de lantaarn een intense stervorming van de melkweg en mist is een enorme wolk van intergalactisch gas. Het sterrenstelsel verlicht de omgeving. "
Modellering volgt ook de evolutie van gas en donkere materie in binaire objecten. "LAB-1 is de plaats waar een massieve elliptische melkweg wordt gevormd, die op een dag het hart van een gigantische cluster zal worden", voegde Gitch eraan toe.
