We zijn gewend aan het standaardschema: er is een ster en de planeten draaien eromheen. Samen vormt dit een stersysteem dat rond het galactische centrum draait. Er zijn echter objecten uit deze weergave.
Orphan Planets
Ze worden eenlingen, wezen, zwervers, interstellaire of vrijbewegende planeten genoemd. Als we praten over de natuur, dan hebben we hemellichamen met een planetaire massa en een bolvorm. In feite zijn dit klassieke planeten, maar ze houden zich niet aan de zwaartekracht van een bepaalde ster of een andere, meer massieve planeet.
Ze zijn niet gehecht en worden daarom beschouwd als "vrij" en "eenzaam". Als je in een sterrenstelsel leeft, voer dan een rotatie rond het midden uit. Maar er zijn dergelijke voorbeelden op het grondgebied van de intergalactische ruimte. Dan hebben ze meestal geen zwaartekracht binding aan iets.
Hoe worden ze gevormd?
Vergelijkende formaten van verschillende soorten sterren
Veel wetenschappers zijn ervan overtuigd dat de planeet zelf niet kan verschijnen. En over het algemeen kan de planeet alleen het kosmische lichaam worden genoemd, dat werd geboren uit het sterrenmateriaal tijdens de vorming van het systeem. Daarom is de meerderheid van mening dat dergelijke objecten in eerste instantie bij de hoststerren ontstaan en al als gevolg van een catastrofe een explosie of botsing uit het systeem worden gegooid en verwijderd. In de Internationale Astronomische Unie probeerde men lange tijd met dergelijke hemellichamen om te gaan en besloot ze toe te wijzen aan de klasse van bruine dwergen. Dit is dus geen planetaire, maar een stercategorie. Meer in het bijzonder is het een groot gasobject, inferieur in termen van parameters voor bruine dwergen en niet gebonden aan ster door zwaartekracht.
Er zijn echter ook super-aardes (geen gas, maar rotsachtige werelden), die niet kunnen worden toegeschreven aan sterrenklassen. De term 'planetarisch' kan op hen worden toegepast, wat ook dichter bij bruine dwergen is, maar met een planetaire aard.
Hoeveel zijn er in de melkweg?
Een kleurenafbeelding van de Pan-STARRS 1-telescoop toont vrij de weesplaneet PSO J318.5-22 in het sterrenbeeld Steenbok
We weten planeten te vinden vanwege hun nabijheid tot de ster. Meestal bepalen ze de doorgang van de wereld voor een ster, waardoor het licht wordt geblokkeerd. Met eenzame planeten is alles ingewikkelder, omdat ze gescheiden leven in duisternis.
In 2010-2015 in staat om 2600 wees-planeten te analyseren met behulp van het project OGLE. Aanvankelijk werd gedacht dat ze op het grondgebied van de Melkweg ongeveer 200 miljard exemplaren konden tellen, wat betekent dat ze heel gewoon zijn. Later werd dit aantal gehalveerd. De laatste studie werd dit jaar uitgevoerd met behulp van computersimulaties. Hiertoe werd een sterclustermodel gecreëerd in het midden van de Orionnevel. Zonne-sterren met planeten werden hier gebruikt. Daarna verspilde tijd voor miljoenen jaren vooruit en keek wat er zou gebeuren.
Verrassend genoeg braken, vanwege verschillende gebeurtenissen van de botsing en explosies van ongeveer 2500 werelden, meer dan 350 uit de grenzen van de sterreninvloed en werden zwervers. Wetenschappers hebben een extrapolatie van de gegevens uitgevoerd en een nieuw bedrag gepresenteerd. In de Melkweg kun je ergens ongeveer 16 miljard wees-planeten vinden.
Postscript
Bovendien geloven onderzoekers dat de planeet ook is ontsnapt uit onder toezicht van de zon. Misschien is het de moeite waard haar de schuld te geven van het feit dat Uranus op haar kant lijkt te liggen (draait onder extreme axiale helling).
