De planeet is volledig gehuld in een wolk, waardoor het oppervlak niet kan worden bekeken. Maar eronder zijn enkele interessante geheimen van de giftige terrestrische tweeling.
1. Gigantische zwaartekrachtsgolven
De laatste vreemde wolkenformaties merkten het Japanse ruimteschip Akatsuki op. Een recente studie beschrijft ze als een 'enorm boogvormig helder gebied', dat is 10.000 km (6.213 mijl). Het beweegt niet met de rest van de wolken, maar zweeft afzonderlijk over de bergen.
"De auteurs suggereren dat dit het resultaat is van een zwaartekrachtgolf die wordt gegenereerd in de lagere lagen van de atmosfeer terwijl deze door bergachtige reliëfs stroomt. Dit doet denken aan hoe de lucht door de bergen van de aarde reist ", zeggen de onderzoekers.
2. Glow
In 2014 gebruikten wetenschappers Venus-Express en ontdekten een vreemde functie genaamd "glow". De momentopname is de eerste foto van de gloed, ondertekend als een "regenboogfunctie".
"De wolkendeeltjes zijn bolvormig en hebben hoogstwaarschijnlijk druppels van dezelfde grootte als de vloeistof, wat een soortgelijk fenomeen veroorzaakt", schrijft de European Space Agency. "Er zijn druppels in de atmosfeer die zwavelzuur bevatten." Om de beelden van de druppeltjes te krijgen, plaatsten de wetenschappers het apparaat voor de zon in de hoop hun eigenschappen te bepalen. "
3. Y-vorm
Een vreemde Y-vorm doemt op over ultraviolette golflengten, die het grootste deel van de planeet bedekken. Dit zijn meer dan een halve eeuw verwarrende astronomen. Eerst dachten ze dat het door de wind aangedreven wolken waren. Maar de missie van Mariner 10 in 1973 toonde aan dat Y onafhankelijk van de omgeving beweegt.
De studie van 2015 suggereert dat een golf wordt gevormd door middelpuntvliedende krachten die materiaal transporteren vanuit het rotatiecentrum van het lichaam. Maar er zijn andere raadsels. Wetenschappers volgden de Y-beweging met onbekende verbindingen die ultraviolette straling absorberen.
4. Leven in de wolken?
Kunnen donkere strepen in de wolken een microbieel leven zijn? Dit is een raar idee, maar wetenschappers vergelijken nu de situatie met Venus. De Verenigde Staten en Rusland werken samen aan het Venus-D-project, waarbij ze rond 2025 een orbitaal en afdaalvoertuig naar Venus konden sturen. Dit zou de eerste keer zijn sinds de benadering in 1980, toen de Sovjet-Unie het ruimteschip Venus daarheen stuurde.
Onlangs hebben NASA-astrobiologen een artikel gepubliceerd met een waarschuwing: "Het is mogelijk dat vaste deeltjes in de wolken kunnen worden gemengd, of het is een stof met een gehalte aan zwavelzuur, of iets dergelijks van ijs," aldus Keith Cooper. "Er werd aangenomen dat het ferrichloride was, maar dit bevestigde niet het mechanisme dat ferrichloride deeltjes bevat op een hoogte van 50-60 km boven het oppervlak. Bovendien blazen de winden aan de oppervlakte zwak door de dichte lagere atmosfeer. '
5. Sluit de verbinding tussen oppervlak en atmosfeer
Erkend moet worden dat Venus moeilijk te observeren is, zodat dikke wolken het zicht volledig verdoezelen. Bewaking van de atmosfeer stelt ons echter in staat om ons voor te stellen hoe de omgeving van de planeet eruit ziet. Een inspectie van Venus Express (2006-2012) toonde aan dat winden die water en wolkenbestanddelen bevatten, verband hielden met het oppervlak.
Een voorbeeld toont de bergen van Aphrodite, waar met water doordrenkte lucht door de bergen beweegt in een proces dat de "fontein van Aphrodite" wordt genoemd. Wetenschappers hebben ook vastgesteld dat water en ultraviolet donker materiaal in de wolken op sommige plaatsen boven de evenaar meer verzadigd is.
