De plannen voor de kolonisatie van Mars zijn gebaseerd op het uitgangspunt dat we de Rode Planeet kunnen vormen en geschikt maken voor het leven met een ademende atmosfeer en een comfortabel temperatuurregime. Maar een recente studie doet twijfels rijzen over het idee om moderne technologie te gebruiken.
Terwijl de kolonisatie van Mars wordt opgeschort, moeten we nadenken over onze dichtstbijzijnde ruimtebuur, de maan. De eerste succesvolle landing op het satellietoppervlak werd in 1966 uitgevoerd door het Russische Luna-9 ruimtevaartuig. Deze missie was de eerste om een kaal maanlandschap te demonstreren.
De eerste grootschalige afbeeldingen van het maanoppervlak, verkregen in 1966
Vanaf het begin van het ruimtetijdperk werden meer dan 60 succesvolle missies, waaronder 8 bemanningen, naar de maan gestuurd. De bekendste was de vlucht van Apollo 11 in juli 1969, toen een man de eerste stap op het maanoppervlak maakte. Deze kosmische pioniers hebben ons begrip van de aarde en het universum uitgebreid. De Apollo 15-missie in 1971 hervatte bijvoorbeeld de ontdekking van een gigantische krater, waarmee een enorme slag naar de aarde werd bevestigd, zo'n 4,5 miljard jaar geleden.
Maar sindsdien is onze wetenschappelijke interesse verschoven naar Mars. In de jaren negentig. na een reeks mislukte lanceringen landde Mars Pathfinder voor het eerst op het oppervlak. De beelden verkregen door de sonde wakkerde het publiek aan en verhoogde de belangstelling voor de Rode Planeet.
Genesis Rock werd 4 miljard jaar geleden gevormd tijdens de vorming van het zonnestelsel
Maar in plaats van te rouwen om de onvervulde Martiaanse ideeën, moet je je concentreren op 5 redenen waarom de Maan meer aandacht verdient.
Parkeerplaats tussen de parkeerplaatsen
Om de zwaartekracht te overwinnen en dichter bij een ander kosmisch lichaam te komen, is het noodzakelijk om een bepaalde snelheid op te nemen. Naar Mars reizen vanaf het aardoppervlak vereist een minimumsnelheid van 13,1 km / sec. Daarom kunnen we niet zonder dimensionale projectielen en complexe omloopbewegingen. Maar het zwakkere zwaartekrachtveld van de maan heeft een snelheid van slechts 2,9 km / s nodig.
De maan heeft ook een schat aan minerale bronnen, waaronder waardevolle metalen en componenten van raketbrandstof, gevormd door de vernietiging van waterijs in waterstofbrandstof en oxideren. Minerale troiliet (zeldzaam voor de ijzer-zwavelverbinding van de aarde) bevindt zich ook in de maankorst. Je kunt zwavel extraheren uit troiliet en combineren met de maanbodem om een bouwmateriaal te maken dat groter is dan het cement dat aan de macht is. Dat wil zeggen dat het op basis van lokale bronnen ruimte zal creëren voor astronauten op de satelliet.
Kijkend naar de toekomst
Kernfusie (star feeding process) kan onze toekomstige energiebesparingen garanderen. De volgende generatie reactoren gebruikt helium-3 (een lichtere versie van helium). Deze isotoop is zeldzaam op aarde, maar het is overvloedig op de maan. Een eerste golf van commerciële belangstelling zou de financiering van eerste vluchten kunnen stimuleren, om vervolgens de permanente aanwezigheid van de mensheid op de satelliet vast te stellen.
Thermonucleaire reactorbast
Eeuwenoude rots
De maan is een inactieve wereld, omdat er de afgelopen 3 miljard jaar geen ernstige geologische veranderingen zijn opgetreden. Op aarde worden de oppervlaktekenmerken getransformeerd door regen, getijden, winden en vegetatiegroei. Het maanlandschap toont trots een gewelddadig verleden in de vorm van slagwerk, waardoor het een bewaard gebleven geschiedenis van het zonnestelsel in afwachting van zijn ontdekkingsreizigers.
Observatie van het heelal
De maan-atmosfeer is te dun (10 biljoen minder dan die van de aarde). Hierdoor worden ideale omstandigheden gecreëerd voor de installatie van astronomische observatoria over de gehele breedte van het elektromagnetisch spectrum. Het radioobservatorium aan de andere kant van de maan zal volledig worden beschermd tegen het aardse radiogesprek.
De atmosfeer met lage dichtheid maakt ook het gebruik van röntgen- en gametelescopen mogelijk, wat op aarde niet is toegestaan, waar kortegolf kosmisch licht wordt geblokkeerd. Dergelijke observatoria kunnen worden onderhouden en bijgewerkt door menselijke aanwezigheid, wat niet het geval is met de ruimtetelescoop.
Het maanobservatorium zou dieper in de ruimte kunnen kijken dan op aarde
De mensheid in de ruimte
Het belangrijkste obstakel voor de kolonisatie van Mars is het ontbreken van een duidelijk begrip van hoe het langdurig verblijf in de ruimte het menselijk lichaam zal beïnvloeden. Als er iets onverwachts gebeurt, duurt het meer dan twee jaar om op hulp te wachten. Maar het controleren van de werking van het menselijk lichaam op de maan lijkt een praktischer project. En als zich een noodsituatie voordoet, duurt de reis naar de satelliet vanaf de aarde 3 dagen. Bovendien is er angst om Mars te infecteren met terrestrische microben, wat de zoektocht naar de oorspronkelijke levensvormen zal bederven. De maan is onvruchtbaar en heeft dus niet zo'n probleem.
