ALMA met behulp van een zwaartekrachtlens die de uitstroom van de melkweg in de waarneming heeft kunnen weergeven toen het heelal slechts 1 miljard jaar oud was. De afbeelding toont de locatie van hydroxylmoleculen ( 3 OH). Deze moleculen volgen de locatie van het gas van een sterrige geboorte, die door een supernova of zwarte gatwind uit de melkweg wordt geduwd. Het sterveld geeft een galactische locatie aan
Voor de eerste keer in een sterrenstelsel ver weg met 12 miljard lichtjaar, was het mogelijk om een krachtige "wind" van moleculen op te lossen. Dit is de periode waarin het heelal minder dan 10% van de moderne tijd heeft bereikt, wat ons in staat stelt te bestuderen hoe vroege sterrenstelsels de geboorte van de sterren beheersten, om niet op te zwellen.
Sommige sterrenstelsels, zoals de Melkweg en Andromeda, hebben relatief lage geboortecijfers, waarbij er elk jaar een ster verschijnt. Anderen (sterrenstelsels) produceren jaarlijks honderden en zelfs duizenden nieuwe objecten. Maar zo'n snel tempo zal eindeloos niet kunnen stimuleren. Om een burn-out te voorkomen, moeten sommigen de weggelopen sterren tegenhouden, door (op zijn minst tijdelijk) grote hoeveelheden gas in grote halo's te duwen, waar het geheel of gedeeltelijk terugkeert naar de melkweg, wat leidt tot een re-burst van stergeboorte.
Het probleem is dat het tot nu toe niet mogelijk is geweest om deze krachtige uitstromingen in het vroege universum direct waar te nemen, waar dergelijke mechanismen noodzakelijk zijn voor sterrenstelsels om snel te groeien. Nieuwe observatie in ALMA toont voor het eerst een krachtige galactische wind van moleculen, wanneer de leeftijd van de ruimte slechts 1 miljard jaar heeft bereikt. Astronomen hebben winden van dezelfde grootte, snelheid en massa waargenomen in naburige sterrenstelsels, maar de ALMA-enquête is de meest verre uitstroom.
Artistieke visie van de uitstroom van moleculair gas uit een actief stellaire melkweg
Galaxy SPT2319-55 verwijderd met 12 miljard lichtjaar en geopend door de National Science Foundation van de South Polar Telescope. ALMA keek het object op grote afstand af met een zwaartekrachtlens (een ander sterrenstelsel). Dit effect wordt gecreëerd door de buiging van het licht als gevolg van de zwaartekracht, waardoor objecten op afstand worden scherpgesteld en vergroot. Sluit vervolgens speciale computerprogramma's aan die de afbeelding herstellen na het werk van de ruimtelens.
Zo was het mogelijk om de wind van een stervormingsgas met een snelheid van 800 km / sec uit de melkweg te zien komen. De uitstroom werd geregistreerd met een millimeters lang signaal van een hydroxyl (OH) -molecuul. In essentie zijn moleculaire winden een galactische manier om de groei op eigen kracht te reguleren. Ze worden veroorzaakt door een explosie van supernovae of een krachtige afgifte van energie uit een superzwaar zwart gat.
