Sluit emissielijnen van NCG 4038-4039 sterrenstelsels Roze gebieden tonen licht van gas dat wordt verwarmd door nieuw gevormde sterren.
De nieuwe studie onthult een meer diepgaand begrip van de emissielijnen van sterrenstelsels, in staat om de samenstelling en het lot van het universum te begrijpen.
De wens om de aard van donkere energie en donkere materie te begrijpen, leidde ertoe dat onderzoekers op zoek gingen naar nieuwe indicatoren in de grootschalige universumstructuur, namelijk de emissielijnen van sterrenstelsels. We hebben het over de krachtige emissielijnen van gas dat wordt verwarmd door de nieuw gecreëerde sterren.
Sterrenstelsels kunnen worden gezien als kosmische lampen, die kleine territoria van de kosmische geschiedenis verlichten en informatie geven over veranderingen in het ruimtetijdweefsel van het universum. De actieve vorming van nieuwe sterren laat een heldere afdruk achter in hun spectra, waardoor u de afstand nauwkeurig kunt berekenen.
Maar monsters van sterrenstelsels met emissielijnen komen minder vaak voor en hun kenmerken zijn moeilijk te begrijpen. De enige manier om de processen te begrijpen die samenhangen met de creatie en evolutie van sterrenstelsels, is gebaseerd op computationele modellering.
Locaties van enkele melkwegstelsels van emissielijnen waargenomen in de studie (groene cirkels)
Wetenschappers van het Institute of Cosmology and Gravity (ICG) bestudeerden de karakteristieken verkregen in experimenten uitgevoerd op de DiRAC-supercomputer. De aandacht ging vooral uit naar de tijd dat de ruimte overging van de dominantie van materie naar donkere energie. Het bleek dat de meeste melkwegstelsels met emissielijnen bestaan in de centra van massale gravitationele bronnen, waarmee de massaliteit van de zon 11 miljard keer werd overtroffen.
De bevindingen werden vergeleken met de verwachtingen van de SDSS-IV / eBOSS- en DESI-onderzoeken (beide gericht op het berekenen van de effecten van donkere energie op ruimtelijke uitzetting). Deze vergelijking zal ons begrip van de vorming en evolutie van sterrenstelsels verbeteren.
Voorlopige resultaten zouden in de zomer van 2018 moeten komen. DESI wordt geactiveerd in 2019. Hij zal de spectra meten van 35 miljoen sterrenstelsels, wat 8 keer hoger is dan de mogelijkheden van de moderne SDSS. In 2021 worden ze vervangen door Euclid (Euclid) en verzamelen ze spectra van 50 miljoen bronnen.
