Cassini en de Hubble Space Telescope laten je nieuwe details leren over de ijzige oceaantelescopen van Jupiter en Saturnus. Details worden onthuld in een studie die op donderdag is gepubliceerd.
Op ontdekte Enceladus (Saturnus) chemische energie die het leven kan voeden. De studie gaf aan dat de potentiële bron waterstofgas zou kunnen zijn. Het stroomt in de ondergrondse oceaan van de maan als gevolg van hydrothermale activiteit aan de onderkant. Het hebben van een grote hoeveelheid waterstof is erg belangrijk. Als er microben in de oceaan zijn, kunnen ze deze gebruiken om energie te produceren door waterstof te combineren met koolstofdioxide opgelost in water. Deze reactie wordt "methanogenese" genoemd omdat methaan uiteindelijk verschijnt. In de aardse versie was hij cruciaal voor de vorming van het leven.
Voor het ontstaan van leven heb je drie componenten nodig: vloeibaar water, een energiebron voor het metabolisme en een geschikt stel chemische ingrediënten (koolstof, waterstof, stikstof, fosfor, zuurstof en zwavel). De Cassini-missie liet zien dat Enceladus, een kleine ijzige satelliet, bijna alles heeft ingesteld. Tot nu toe zijn er geen gegevens over de aanwezigheid van zwavel en fosfor, maar onderzoekers denken dat de stenen kern van de maan door chemische samenstelling moet lijken op meteorieten (waarin ze zich bevinden).
Waterstof werd gevonden in de gasstroom en het ijsmateriaal. Cassini wist hem te vangen tijdens de laatste en diepste duik door de trein (28 oktober 2015). Eerder heeft het apparaat al monsters genomen en is gebleken dat 98% van het gas 1% waterstof is en de rest een mengsel van verschillende moleculen (koolstof, methaan en ammoniak). Voor de metingen werd een speciaal instrument INMS gebruikt, dat de gassen onderzoekt om de samenstelling te onthullen.
Dit is een illustratie van het vermoeden van wetenschappers van de interactie van water met een rots in het lagere deel van de oceaan van Enceladus.
Het is vermeldenswaard dat Cassini's missie geen missie om het leven in de Enceladus-trein op te sporen omvatte. Wetenschappers hebben over het bestaan ervan vernomen nadat het apparaat op Saturnus vloog. En hoewel de onderzoekers geen direct bewijs van leven hebben ontvangen, zien ze de bron van zijn uiterlijk. De gegevens tonen aan dat hydrothermische activiteit plaatsvindt in de oceaan. De resultaten van 2015 (maart) gaven aan dat het hete water op de diepte in contact was met de rots van de rots, waardoor waterstof wordt gevormd.
De belangstelling wordt ook aangetrokken door de maan van Jupiter Europa. In 2016 veroverden wetenschappers een pluim van materiaal dat uitbrak op dezelfde plek waar het werd gespot in 2014. Daarom begonnen ze te praten over de periodiciteit van het fenomeen.
De foto toont een verdachte pluim van materiaal, die twee jaar op rij op dezelfde plaats in Europa verschijnt. Beide opnamen in het ultraviolette licht van Hubble toen de satelliet voor Jupiter passeerde.
De hoogte van de nieuwe kabel bereikte 100 km, en in 2014 slechts 50 km. Deze plaats bevindt zich in een warme regio en kan een barst zijn in de ijskorst die het Galileo-apparaat in de jaren negentig heeft aangetroffen. Dit kan erop duiden dat ook hier water naar de oppervlakte komt.
Lussen op Enceladus bevonden zich in hete gebieden. Daarom namen wetenschappers een kaart van de temperaturen van Europa, gemaakt door Galileo, en zagen dat zijn treinen ook in de zone van thermische anomalie zijn. Jets en warme plekken kunnen worden aangesloten, wat betekent dat het uitgeworpen water het oppervlak begint te verwarmen. Of het wordt mist en zorgt ervoor dat de warmte langer meegaat.
Groene ovaal - emissies waargenomen door Hubble in Europa. Deze site komt overeen met de warme delen van de satelliet (gemaakt volgens de waarnemingen van het Galileo-apparaat).
Al deze gegevens geven hoop aan de verkenning van oceanische werelden die het leven kunnen bevatten. Daarom gaat NASA tegen 2020 de Europa Clipper-missie lanceren. Een plaats van onstabiele constante emissie-activiteit is een aantrekkelijk doelwit. Voor haar zijn ze van plan een krachtige reeks wetenschappelijke hulpmiddelen te gebruiken. Het is mogelijk dat het apparaat ook een ultraviolette camera installeert, zoals in Hubble, maar het kan duizenden foto's dichterbij nemen.
