Metingen van de zwaartekracht gemaakt met het Cassini orbitaal ruimtevaartuig in een baan rond Saturnus geven aan dat de kleine satelliet Enceladus een vloeibare oceaan heeft die zich bevindt tussen de stenen kern en de ijsschaal. Deze oceaan is een veelbelovende plek voor het vinden van leven buiten de aarde.
Cassini-gegevens tonen aan dat het reservoir op het zuidelijk halfrond van de satelliet groot moet zijn en zich op een diepte van 31 kilometer onder het oppervlak bevindt.
"De oceaan kan in elke richting half of zelfs meer naar de evenaar worden verspreid", zegt astronoom David Stevenson van het California Institute of Technology in Pasadena.
Wetenschappers suggereren dat de oceaan zout is, omdat waterstralen uitbarsten van de spleten aan de zuidpool van Enceladus en Cassini-monsters zouten bevatten, evenals organische moleculen. Dit gebeurt wanneer mineralen uit de onderliggende rots in het water worden geloogd, wat een goed voorteken is voor de ontwikkeling en evolutie van het leven.
Meting van de maanzwaartekracht door het Cassini-apparaat duidde op de aanwezigheid van een binnenzee onder de zuidpool.
"Het kwam ons niet als een verrassing om water te ontdekken, omdat we wisten dat als er een straalvliegtuig was, er ook vloeibaar water was", zei astronoom Luciano van de Universiteit van La Sapienza, Rome
"Alle sleutels zijn bij elkaar gezet", voegde Candice Hansen-Koharcheck, een senior fellow in Tucson, Arizona, toe. "Maar totdat we deze gravitatiegegevens ontvingen, waren ze nog steeds indirect bewijsmateriaal," zei Hansen-Koharcheck.
Een blik op Saturnus van Enceladus. Op de voorgrond barsten geisers
De metingen werden minutieus verzameld toen Cassini tussen 2010 en 2012 drie keer in de buurt van Enceladus vloog. Twee vluchten werden gemaakt over de zuidpool van de satelliet, 65 en 44 mijl boven het oppervlak. Eén vlucht werd gemaakt boven de Noordpool op een hoogte van 50 kilometer.
Tijdens het uitzenden van radiosignalen terug naar de aarde op een afstand van 850 miljoen mijlen, waren wetenschappers in staat om de kleine verandering in frequentie te berekenen die veroorzaakt werd door de Cassini zwaartekrachtsleep-satelliet Enceladus, die ongeveer 300 mijl in diameter is.
"Het volgen van een ruimtevaartuig tot een fractie van een millimeter per seconde is iets buitengewoons, als we hetzelfde zouden kunnen doen met een Maleisisch vliegtuig," zei Stevenson.
Waterdamp die uitbarst van de Zuidpool van Enceladus
Uiteindelijk hebben wetenschappers een tastbare asymmetrie ontdekt tussen de noordelijke en zuidelijke hemisferen van de maan.
Aangezien het materiaal waaruit de satelliet en de planeet werden gevormd beschikbaar was in het buitenste zonnestelsel, waren de wetenschappers het erover eens dat zwaartekrachtmetingen één ding aangeven: de ondergrondse oceaan.
Deze ontdekking kan concurreren met de satelliet van Jupiter Europe als kandidaten voor het zoeken naar leven.
