OmegaCAM op de Very Large Telescope kreeg dit heldere beeld van de sterrenkwekerij SH2-29. Op de gigantische foto kun je een verscheidenheid aan astronomische verschijnselen bekijken, waaronder stof- en gaswolken, die licht reflecteren, absorberen en uitzenden van hete kindersterren.
Een geweldig zicht op de SH2-29 is erin geslaagd om de OmegaCAM op de Very Large Telescope te krijgen. De schaal van dekking maakte de vaststelling van verschillende astronomische objecten mogelijk, waaronder stof- en gaswolken. Ze reflecteren, absorberen en stralen de gloed uit van hete jonge sterren van de nevel.
SH2-29 is een interstellaire wolk van geïoniseerd gas gevuld met secties van de geboorte van een ster. Het is 5.500 lichtjaar ver van ons verwijderd en woont op het grondgebied van Boogschutter. De stersectie van NGC 6559 (een nevel in het midden van het frame) zit hier ook ineengedoken.
De centrale nevel is de helderste eigenschap van SH2-29. Het strekt zich slechts een paar lichtjaren uit, maar toont de chaos gecreëerd door de opkomende sterren. Objecten op de foto zijn niet meer dan 2 miljoen jaar oud, en ze geven hoogenergetische straling fluxen af. Deze energie gloeit het omringende stof en gas. Je ziet een holte die is uitgehouwen door een energetisch dubbelstersysteem. De holte zet uit, waardoor interstellair materiaal zich ophoopt en een rode boogvormige lijn creëert.
Wanneer het stellaire UV-licht interstellair stof en gas aantast, laat de energie ze zelfs nog helderder schijnen. De diffuse rode luminescentie wordt gecreëerd door de emissie van gasvormige waterstof, en de blauwe flikkering is de reflectie en verstrooiing van kleine stofdeeltjes. Je kunt zien en absorberen. Stofgebieden blokkeren het licht en blokkeren de sterren van de aardobservatie.
SH2-29 is een uniek gebied om te verkennen, omdat het vol zit met fysieke verschijnselen. Het is de moeite waard eraan te denken dat de regio gevuld is met jonge, massieve sterren. Ze sterven snel en exploderen in de vorm van supernovae. Dat wil zeggen, na tientallen miljoenen jaren zal dit beeld verdwijnen, waardoor een open cluster ontstaat.
OmegaCAM, dat in staat is om 300 keer meer hemelse gebieden te bestrijken dan Hubble's mogelijkheden toelaten, werd gebruikt voor de waarneming. Maar het meest waardevolle is het vermogen van de camera om de rode spectraallijn H-alfa te vangen (gevormd wanneer het elektron in het waterstofatoom energie verliest).
