Het Wolf 1061-sterrenstelsel bevindt zich op slechts 14 lichtjaar van de aarde. Een team van astronomen vormt de basis om te beginnen met zoeken naar tekenen van buitenaardse biologie in een van de sferen van de planeten.
Terwijl we doorgaan met het jagen op de bewoonde werelden buiten ons zonnestelsel, vinden we steeds meer kandidaten in de buurt van ons vaderland. Dus zelfs een kleine, rotsachtige exoplaneet in de "bewoonbare zone" van Proxima Centauri is een sierlijke dwerg in de buurt. Maar er zijn nog steeds objecten en astronomen beginnen te speculeren over welke van de dichtstbijzijnde werelden we zouden kunnen zien met het gebruik van telescopen van de volgende generatie.
De vraag werd opgeworpen rond een mogelijk bewoonbare exoplanet rond de ster Wolf 1061, letterlijk gelegen op onze galactische drempel. Het bevat drie exoplaneten, dus het kan een interessant doelwit zijn voor de James Webb NASA-telescoop (JWST), die gepland staat om te worden gelanceerd in 2018 op Sun-Earth L2C, een plaats van zwaartekracht op een miljoen kilometer van de schaduw van de aarde. Infrarood JWST kan worden gebruikt om de componenten van de atmosfeer te detecteren in werelden die hypothetisch in staat zijn om het leven te ondersteunen. Andere jagerprojecten zijn onder meer Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS), Karakterisering van ExOPlanet Satellite (CHEOPS) en de PLAneto Transits and Oscillations of Stars (PLATO) -missie, die het bewoonde potentieel van verre werelden kenmerken. Gelegen in bewoonbare gebieden worden exoplaneten (zoals Wolf 1061) geacht geschikt te zijn voor het handhaven van vloeibaar water op het oppervlak. Velen geloven dat de situatie herhaald wordt met de aarde, wat betekent dat als er water is, er ook leven moet zijn. Dit is nog steeds het belangrijkste kenmerk, maar er zijn verschillende factoren die wijzen op een potentieel voor leven. Dus als het ons lukt om de atmosfeer goed te onderzoeken, kunnen we chemicaliën detecteren die informatie geven over de aanwezigheid van "biomarkers" - bewijs van biologische processen. Wolf 1061c is een rotsachtige exoplaneet, wat een van de voorwerpen is die het dichtst bij de studie ligt.
"Het systeem is belangrijk omdat het dichtbij is en je in staat stelt allerlei onderzoeken uit te voeren als we echt tekenen van leven vinden", zei Stephen Kane, een astronoom aan de San Francisco State University.
In samenwerking met wetenschappers van de Universiteit van Tennessee in Genève (Zwitserland), voerde het team van Kane nauwkeurige metingen uit van het Wolf 1061-systeem om de mate van fitheid voor het leven in zijn zone, stellaire activiteit en planetaire banen te berekenen. Interessant is dat het object een chaotische baan heeft, die grotendeels afhangt van de zwaartekracht van andere planeten in het systeem. Hierdoor komt het periodiek dichter bij de ster en een andere keer gaat het weg. Het bezet ook de binnenrand van de bewoonbare zone van de ster, wat een zeker dilemma vormt voor de bewoonbaarheid. Venus ligt bijvoorbeeld binnen de binnenrand van de bewoonbare zone van de Zon, maar er is geen leven op. Vanwege het broeikaseffect is de atmosfeer te dik en giftig geworden (kookpunt lood). Hoewel er misschien, eens, er water was van atomen van waterstof en zuurstof. Sommige van de gebieden lijken zo veel op de aarde dat theorieën worden geboren die levensvormen kunnen 'zweven' hoog boven de atmosfeer van lage druk.
Het is mogelijk dat Wolff 1061c dezelfde "exo-venus" is, hoewel de veranderlijkheid van zijn baan uitbarstingen kan creëren van globale afkoeling tot intense opwarming. "Een sterke opkomst en ondergang kan de algehele conditie van een object ernstig beïnvloeden," zegt Kane.
Wolf 1061c kan in grootte worden beperkt en de afstand tot de ster variëren. Maar het leven is mogelijk. Het is echter nog te leren of het vergelijkbaar zal zijn met datgene waaraan we gewend zijn.
