Twee professoren van astrofysica van de Villanova Universiteit leidden een onderzoeksteam dat de lang verborgen fysieke kenmerken van de Polaris blootlegde, ook wel de "North Star" genoemd. Tot nu toe maakte de afstand van het object met 322-520 lichtjaren het moeilijk om de fysieke samenstelling te bepalen. Maar nauwkeurige metingen van de afstand van de Gaia ESA-missie (447 +/- 1,6 lichtjaren) zullen het in de toekomst mogelijk maken om de straal, interne helderheid, leeftijd en massa van de ster aan te geven.
De Polar Star is de dichtsbijzijnde klassieke Cepheid. Dit is een van de zeldzame en belangrijke klassen van lichtgevende superreuzen met pulsaties. De relatie tussen de interne helderheid en de pulsatieperiode maakt het gebruik van Cepheïd als standaardkaarsen mogelijk om de afstanden tot de dichtstbijzijnde en verre melkwegstelsels te bepalen. De missie was in staat om de afstand tot de ster te bepalen met een nauwkeurigheid van 1,5%. Deze figuur verklaart het belang van een doorbraak in de verdere studie van de Polar Star, die de rol speelt van een astrofysisch laboratorium voor de studie van stervormige pulsaties, de eigenschappen van Cepheïden, evolutie en structuur. De nieuwe studie geeft een duidelijker beeld van variabele Cepheïden als klasse.
Cepheïden zijn van fundamenteel belang voor het bepalen van afstanden tot sterrenstelsels en de snelheid van uitzetting van het heelal. Vrijwel allen zijn te ver weg om hun belangrijkste fysieke kenmerken te bepalen. Maar de Polar Star zal in de toekomst de situatie corrigeren.
