In een studie die op 2 april in het tijdschrift Nature werd gepubliceerd, presenteerde een internationaal team van astronomen de resultaten dat de meeste kleine brokstukken die zich verzamelen op het oppervlak van kleine asteroïden niet het gevolg zijn van asteroïde botsingen, maar worden gevormd door erosie van de ruimte.
Regolith gevonden op planetaire oppervlakken, zoals de maan of zelfs Mars, waar de atmosfeer een dunne laag heeft of helemaal niet bestaat. Regolith is een granulair materiaal dat wordt gevormd als gevolg van het sputteren van gesteente boven de zone van meteorietinslagen. De aarde heeft geen regoliet, omdat frequente inslagen door meteorieten worden geblokkeerd door onze dichte atmosfeer, en de verweringsprocessen wissen alle sporen.
Van asteroïden is bekend dat ze stoffige regoliet op hun oppervlak hebben, en wetenschappers hebben altijd aangenomen dat dit materiaal, voornamelijk bestaande uit rotskorrels ter grootte van een centimeter, wordt gevormd als gevolg van asteroïde en micrometeorietinslag.
Artistieke interpretatie van het vroege zonnestelsel, waarbij botsingen van deeltjes in de aanwasschijf de vorming van planetesimalen veroorzaakten Maar er is een probleem met dit model.
Te veel regolith werd gevonden op het oppervlak van kleine asteroïden. Meerdere botsingen, de rotatiesnelheid van de asteroïde en de zeer lage zwaartekracht die een asteroïde heeft, betekent dat ruimteschroot in de interplanetaire ruimte moet worden gegooid.
Hoe kwam de regolith daar terecht?
Bij het testen op meteorieten die op aarde werden gevonden, modelleerden onderzoekers de omgevingsomgeving om te zien hoe deze monsters werden vernietigd.
"We hebben de meteorieten op aarde als de beste analogen van het oppervlak van de meteoriet genomen", zegt Marco Delbo van het observatorium van de Côte d'Azur, Frankrijk. "Vervolgens onderwierpen we deze meteorieten aan temperatuurcycli die vergelijkbaar waren met die van stenen op asteroïde oppervlakken die de aarde naderen en we ontdekten dat microbarsten snel genoeg in deze meteorieten groeien om ze binnen een bepaalde periode volledig te verbreken."
Het artistieke concept van het maken van asteroïde families
Dit proces, bekend als thermische vermoeidheid, wordt veroorzaakt door de snelle verandering van dag en nacht op het oppervlak van de asteroïde. Snelle verwarming en uitzetting creëert thermische uitzetting en samentrekking van het asteroïde materiaal, waardoor het splitsen en defragmenteren begint. Met behulp van deze gegevens konden de wetenschappers de resultaten over een groot tijdsbestek extrapoleren en ontdekten dat de defragmentatie van het asteroïde materiaal als gevolg van thermische vermoeidheid sneller optreedt dan de defragmentatie als gevolg van micrometeorieteffecten.
"Het is niet verwonderlijk dat thermische vermoeidheid een sterker effect heeft op asteroïden die dicht bij de zon draaien dan op degenen met banen die op grote afstand liggen. Maar zelfs op die asteroïden die ver genoeg van de zon draaien, heeft het proces van thermische vermoeidheid een grote invloed dan micrometeorieteffecten, "voegde Simone Marchi, een onderzoeker aan het Southwestern Scientific Research Institute, eraan toe.
Als gevolg van de impact van het proces van thermische vermoeidheid en de zonnewind, ontdekten de onderzoekers ook dat kleine asteroïden, met compacte banen rond de zon, binnen 2 miljoen jaar volledig zouden worden vernietigd.
